Cudzołożnicy: fakt czy fikcja? Odkrywanie prawdy za filmem

Rozrywka

2016 dramat kryminalny „Cudzołożnicy” w reżyserii H.M. Coakley, pierwotnie nosiła tytuł „Avouterie” i bada konsekwencje cudzołóstwa w małżeństwie. Samuel Dueprey, oddany i troskliwy mąż, odkrywa, że ​​Ashley zdradza go z innym mężczyzną, Damienem Dextera Jackson, w dniu ich pierwszej rocznicy ślubu. Po dokonaniu odkrycia Sam wpada we wściekłość, która zmusza go do porwania Ashley i Damiena i działania jako ich sędzia, ława przysięgłych i kat. Zmusza go również do trzymania ich na muszce.

Koncentrując się na romansie pozamałżeńskim i jego brutalnych konsekwencjach jako głównym założeniu, film oferuje niepokojący, ale realistyczny scenariusz. Narracja buduje intymną, zamkniętą atmosferę, która koncentruje się wyłącznie na Samie, Ashleyu i Damienie i zawiera dla nich analizę postaci, przy czym tylko trzy osoby mają jakikolwiek wpływ na fabułę. Widzowie mogą być zainteresowani, aby wiedzieć, czy „Cudzołożnicy” mają jakiekolwiek podstawy w rzeczywistości, biorąc pod uwagę przekonującą fabułę tej historii. Zbadajmy!

Czy cudzołożnicy to prawdziwa historia?

„Cudzołożnicy” są w rzeczywistości oparte na prawdziwej historii. H.M. Coakley, który napisał scenariusz i wyreżyserował cały film, twierdził, że motywacją do powstania tej historii był incydent z udziałem członka jego rodziny. Incydent sprawił, że reżyser zaczął się zastanawiać, co by zrobił, gdyby znalazł się w takiej samej sytuacji, co zainspirowało go do nakręcenia „Cudzołożników”. Można wywnioskować, że wiele cech charakteru Sama opiera się na Coakleyu i jego myślach, ponieważ głównym celem filmu jest dochodzenie w sprawie osobistego scenariusza Sama.

Pod tym względem film spełnia obietnicę z sekwencji otwierającej, że jest oparty na prawdziwej historii. Należy jednak pamiętać, że dokładna sekwencja wydarzeń opisana w opowieści ma niewiele wspólnego z rzeczywistością. W rezultacie Sam, Ashley i Damien są postaciami fikcyjnymi, które nie są wzorowane na prawdziwych osobach.

Niemniej jednak postacie mają pewne podstawy w świecie rzeczywistym, biorąc pod uwagę tematykę filmu. Organizacja skupiająca się na związkach o nazwie HackSpirit poinformowała w czasopiśmie o małżeństwie i rozwodzie, że 70% Amerykanów zdradził ich współmałżonka przynajmniej raz. Pomimo faktu, że istnieje wiele sprzecznych faktów na temat niewierności, większość badań zgadza się, że jest to powszechne zjawisko społeczne.

Dzięki temu spora część widzów może identyfikować się z jednym z trzech bohaterów i wyrobić sobie własne zdanie na temat ich moralności. W rezultacie film tworzy historię, która zachęca widzów do udziału i zaangażowania poprzez empatię i krytykę. Innym ważnym elementem filmu jest potraktowanie tematów religijnych, zwłaszcza chrześcijańskich perspektyw na cudzołóstwo, tak jak są one opisane w Biblii. To samo zwiększa atrakcyjność filmu dla określonej publiczności.

Przez lata w Hollywood wyprodukowano wiele filmów poruszających temat oszustwa, z różnym stopniem podobieństwa do „Cudzołożników”. Podobny wątek zdrady i przemocy wywołany romansem żony jest śledzony w niesławnym francuskim filmie z 1969 r. Niewierny Wife”, który wyreżyserował Claude Chabrol i zatytułowany „La Femme Infidèle” w oryginalnym dubbingu. Podobnie inne filmy o niewiernych kobietach, których skutkiem jest przemoc, to thriller „Niewierna” z 2002 roku oraz dramat romantyczny z 1981 roku „Listonosz zawsze dzwoni dwa razy”.

Film przedstawia również rzeczywisty problem mężczyzn, którzy po odkryciu pozamałżeńskiego romansu swojej partnerki uciekają się do morderstwa z zimną krwią. Pedro Grajalez, 52-letni mężczyzna, właśnie zabił swoją dziewczynę Nildę Rivera, dźgając ją nożem za romans pozamałżeński, a następnie sfotografował jej przerażające zwłoki w kwietniu 2023 r. W podobnym duchu Peter Nash był zdeterminowany, by zabić swoją żonę Jillu i córkę Louise. Nash próbował wykorzystać cudzołóstwo żony jako dowód podczas procesu w obronie swojej zbrodni.

Chociaż te zbrodnie mają niewiele wspólnego z filmem Coakleya, stanowią porównanie między „Cudzołożnikami” a zbrodniami w świecie rzeczywistym. Ostatecznie film jest tylko luźno oparty na prawdziwym wydarzeniu. Tylko w tym sensie, że ilustruje wyobrażony sposób postępowania mężczyzny w przypadku zdrady żony, nad czym zastanawiał się reżyser. Wydarzenia i postacie w filmie są wymyślone.