The Big Short (2015): Oddzielenie faktu od fikcji w dramacie finansowym

Rozrywka

W komediodramacie kryminalnym „The Big Short” w reżyserii Adama McKaya grupa znawców branży finansowej — w szczególności Michael Burry, Jared Vennett, Mark Baum i Ben Rickert — przewiduje zbliżające się załamanie gospodarcze związane z bańką mieszkaniową kraju i strajkiem wzbogacił się, obstawiając przeciwko bankom. Wykorzystuje intrygujące taktyki reżyserskie, takie jak przełamanie czwartej ściany i łączenie różnych historii w narrację przypominającą kolaż, aby widz zrozumiał wspólne tematy finansowe, takie jak kredyty subprime i zabezpieczenia zobowiązań dłużnych (CDO).

Film biograficzny z 2015 roku, który był dobrze rozwinięty, jest napędzany przez ostrą fabułę i wciągające kreacje genialnej obsady, w skład której wchodzą tak znani aktorzy, jak Christian Bale, Steve Carell, Ryan Gosling i Brada Pitta w głównych rolach, a także wielu innych utalentowanych członków obsady i scen. Trafiłeś we właściwe miejsce, jeśli zastanawiasz się, jak osadzony w rzeczywistości „The Big Short” naprawdę ma elementy faktyczne w historii. Oto, co wiemy:

Czy The Big Short to prawdziwa historia?

„The Big Short” jest w rzeczywistości oparty na prawdziwej historii. Duży skrót Podstawą filmu jest Inside the Doomsday Machine autorstwa Michaela Lewisa. Jest to dokumentalny opis kryzysu mieszkaniowego w latach 2007-2008, który pozbawił dachu nad głową miliony Amerykanów. Charles Randolph, który niedawno zdobył Oscara za najlepszy scenariusz adaptowany, oraz filmowiec Adam McKay pracowali razem nad adaptacją powieści z 2010 roku na duży ekran. Kryzys kredytów hipotecznych typu subprime zaczął się tak naprawdę, gdy tylko spekulanci zaczęli zarabiać na rynku kredytów mieszkaniowych.

Szereg dużych instytucji, w tym JP Morgan, Goldman Sachs, Bear Stearns, AIG i Lehman Brothers, było zamieszanych w ten program, ale później zostały oczyszczone. Po recesji firma Bear Stearns upadła i została przejęta przez JP Morgan Chase. Podczas ogólnoświatowego kryzysu, który dorównał Wielkiemu Kryzysowi lat trzydziestych, wielu z nas straciło domy, pracę, emerytury i majątek emerytalny. W filmie wykorzystano czterech wyrzutków z sektora finansowego, którzy przewidzieli tę jesień. Nie są pokazani jako bohaterowie ani złoczyńcy; to raczej ci, którzy byli świadomi sytuacji i wskazywali, że chociaż ludzie są zadłużeni, instytucje finansowe na tym korzystają.

Bale gra Michaela Burry'ego, utalentowanego neurologa, inwestora i zarządzającego funduszem hedgingowym z zespołem Aspergera. Wiedział o zbrodni na długo przed jej upublicznieniem, ponieważ był w stanie przejrzeć statystyki i propagandę Wall Street. Od tego czasu Burry jest w wiadomościach. W szczególności ludzie zwrócili uwagę, gdy w lutym usunął swoje konto na Twitterze po tym, jak napisał na Twitterze złowróżbną frazę „Sprzedaj”. Burry postawił 1,6 miliarda dolarów na drugą katastrofę na Wall Street w sierpniu 2023 roku. Mark Baum, inwestor funduszu hedgingowego, który poprosił o zmianę nazwy książki, jest przedstawiany przez Steve'a Carrella. Jego prawdziwe imię jest Steve Eisman. Po zwarciu CDO zarobił ponad milion dolarów zysku. Eisman jest zatrudniony w firmie zarządzającej aktywami Neuberger Berman od 2014 roku jako starszy menedżer portfela.

Ryan Gosling gra Jareda Vennetta, tradera wzorowanego na Gregu Lippmanie, który zarobił 1,5 miliarda dolarów jako globalny szef handlu CDO i ABS w Deutsche Bank w czasie kryzysu finansowego. Lippmann był współzałożycielem LibreMax Partners, firmy zarządzającej aktywami, w 2010 roku. Najczęściej przełamując czwartą ścianę, Vennett McKaya zatrzymuje się i pyta widzów, czy rzeczywiście zrozumieli nużący język finansowy w filmie.

Postać Bena Rickerta, granego przez Brada Pitta, jest wzorowana na emerytowanym handlowcu Benie Hocketcie z Deutsche Bank, który pomagał pracownikom Cornwall Capital, Charliemu Ledleyowi i Jamiemu Mai (w filmie Charlie Geller i Jamie Shipley). Pitt przytył 20 funtów i zapuścił szpakowatą brodę na potrzeby tej roli, wybierając bardziej zrelaksowany wygląd. Hockett rzucił pracę na rynku Wall Street, aby pracować w swoim domu w Beverly Hills, handlując instrumentami pochodnymi.

Cztery osoby straciły pieniądze, stawiając zakłady przeciwko temu załamaniu, które spowodowało chaos na rynku. Ale w tym miejscu „Wilk z Wall Street” i „The Big Short” się rozchodzą. W tym ostatnim, pomimo zarobienia setek milionów dolarów, główni bohaterowie nie wydają się tego robić bądź szczęśliwy . Dodatkowo, nawet jeśli może się tak wydawać, to, co robią, nie jest niezgodne z prawem, a niektórzy widzowie mogą w jakiś sposób wspierać ich przez cały film!

W rozmowie z NPR McKay stwierdził, że czytając książkę Lewisa, natknął się na przypis, w którym chwalił czytelnika za uchwycenie trudnego pojęcia, co zainspirowało go do przełamania czwartej ściany w swoim filmie. W rezultacie widzimy Selenę Gomez grającą w kasynie, Margot Robbie omawiającą subprime w wannie, a kulinarną legendę Anthony'ego Bourdaina opisującą zasady finansowe w swojej kuchni. To zarówno wyłamanie czwartej ściany, jak i parodia współczesnych teledysków czy reality TV. W gruncie rzeczy McKay chciał zadać pytanie: co by było, gdyby wszyscy dzielili się ważną wiedzą, która miała wpływ na życie milionów ludzi?

Ponieważ książka Lewisa zawiera zbyt wiele informacji, według McKaya „The Big Short” jest niezrównanym dramatem z Wall Street dzięki swojej kolażowej strukturze i połatanym scenom. Nie chciał, aby widzowie uznali to za nudne lub potraktowali to tak poważnie, że zapomnieli, że to wydarzenie naprawdę miało miejsce w prawdziwym życiu i miało bardzo poważne reperkusje. McKay wybrał ponury wniosek, w przeciwieństwie do tego z powieści, który dotyczy wyłącznie wiedzy o krachu, zakładach i zagrożeniach dla systemu finansowego od wewnątrz, aby podkreślić negatywny wpływ załamania gospodarczego na zwykłych ludzi.

W jednej ze scen, w których ma się zmienić w „Wilka z Wall Street”, który uderza w tego rodzaju życie, film pokazuje przejście bankierów z klubu wiejskiego do klubu ze striptizem. Jednak „The Big Short” kończy się tutaj. Ten ostatni szczegółowo omawia problem i wszystkich zaangażowanych. Poza tym scenografia filmu zachowuje swój realizm i dzięki telefonom Blackberry, komputerom i ubraniom przypomina początek lat 2000. Oryginalna koszulka Burry'ego była podobno noszona przez Christiana Bale'a podczas kręcenia filmu!

Poza skomplikowanymi kwestiami finansowymi, McKay chce ujawnić, co faktycznie wydarzyło się na świecie, aby zwykli ludzie, którzy zostali najbardziej dotknięci, mogli wziąć udział w tej dyskusji. W świetle powyższych rozważań dochodzimy do wniosku, że „The Big Short” to doskonały film, który znakomicie porusza trudny temat, nie męcząc widza. Jest to wyśmienita mieszanka relacji prawdziwych osób i wydarzeń wraz z kilkoma aspektami mrocznej komedii.