Czy Pyewacket jest oparty na prawdziwej historii?

Rozrywka

W horrorze „Pyewacket” z 2017 roku, wyreżyserowanym przez Adama MacDonalda, burzliwy związek między nastolatką a jej matką jest badany po przerażającej rodzinnej tragedii. Po śmierci ojca Leah Reyes szybko zwraca się ku okultyzmowi, aby uciec od okropnego życia rodzinnego z nieostrożną matką ze złamanym sercem. Gdy więź między matką a córką pogarsza się, naiwnie uczestniczy w rytuale przywołania i nieumyślnie wysyła Pyewacketa, potężnego demona, do swojego życia.

Leah zostaje złapana w koszmar, który stworzyła i walczy o przetrwanie i przywrócenie normalności. Historia przetrwania i skomplikowanych powiązań rodzinnych w „Pyewacket” jest intrygująca, ale przerażająca, z silnymi czarami i mistycznym nurtem. Koncentrując się na nastoletnim cierpieniu Lei, które służy jako podstawa fabuły, fantastyczny scenariusz nabiera wiarygodności. Zniuansowane przedstawienie relacji między Leah i jej matką oraz satanistyczne obrazy w „Pyewacket” mogą sprawić, że widzowie będą się zastanawiać, czy to prawda, czy nie. Zbadaj go teraz dokładniej!

Czy Pyewacket to prawdziwa historia?

Żeby było jasne, Pyewacket nie jest oparty na prawdziwej historii. Większość postaci i wątków filmu jest wynalazki scenarzysty/reżysera Adama MacDonalda. Mimo to nie ustawał w znajdowaniu inspiracji w rzeczywistości, bez względu na to, gdzie ją napotkał. Ten film, który koncentruje się na rytuale czarnej magii, zajmuje się obszernie tajemniczymi tematami okultystycznymi. W największym możliwym stopniu MacDonald zamierzał zapewnić autentyczność implementacji tego samego. Poświęcił się gruntownym badaniom nad czarną magią w jej zastosowaniu do rzeczywistych sytuacji, spędzając na tym prawie rok.

Centralna idea filmu, Pyewacket, jest również oparta na prawdziwej legendzie. Pomysł na ten film pojawił się po raz pierwszy w MacDonald, kiedy oglądała film Williama Friedkina „The Guardian” z 1990 roku, w którym jedna z postaci od niechcenia wspomina słowo „Pyewacket”. Ze względu na tajemnicę nazwy MacDonald zgubił się w badawczej króliczej norze, co od razu dało mu pomysł na ten film.

„Wszystko wywodzi się od tego imienia. To było bardzo inspirujące doświadczenie. Wszystko tylko pasowało do moich celów związanych z okultyzmem. MacDonald omówił swój proces pisania w wywiadzie dla HorrorXtra. „Wziąłem kilka elementów z moich własnych i zobaczyłem cały film jak grom z jasnego nieba” — twierdzi. Pisanie zajęło miesiąc. Miałem wrażenie, że jestem opętany przez demona.

Dlatego na zachowanie Pyewacketa duży wpływ miały prawdziwe narracje i legendy związane z duchem wiedźmy. Z drugiej strony, postać ma dużą swobodę twórczą w pracy nad fabułą. Na przykład MacDonald wykorzystał swoje osobiste zmartwienia jako inspirację do zobrazowania Pyewacketa jako groźnego cienia w ciemnym pokoju.

„Wyobrażanie sobie czegoś/kogoś siedzącego w kącie pokoju przy ścianie i suficie, leżącego nocą w łóżku w ciemności, przyprawia mnie o dreszcze” — powiedział filmowiec. Ta koncepcja nieznanego wzbudzającego strach pojawia się w filmie kilka razy i ma duży wpływ na sposób potraktowania elementu horroru. To celowe użycie dwuznaczności zostało zainspirowane japońskim podgatunkiem horroru, który wpłynął na historię MacDonalda.

W podobnym duchu MacDonald czerpał inspirację z prawdziwego życia, aby stworzyć emocjonalną podstawę filmu. Głównym tematem filmu są burzliwe relacje Leah z matką. Fabuła Pyewacket opiera się na złożonej dynamice rodzinnej, co ułatwia sporej części widowni utożsamianie się z nią. Oczywiście, aby zrobić to samo w szczery sposób, MacDonald potrzebował pełnego zrozumienia osobowości i problemów Leah.

„Mogę odnieść się do tego uczucia; to było jak trampolina do tego, przez co przechodziła. Jakbym mógł odnosić się do jej uczuć przez cały film. Odnosząc się do osobowości Nicole Muoz, Macdonald powiedział: „Masz te ciasne więzi i możesz je po prostu zerwać. To nie tak, że jesteś dorosły z uprawnieniami do pomocy. Ponieważ jest tak samotnie, zwłaszcza jeśli Leah jest bardzo niespokojna, po prostu atakujesz w ten naprawdę nagły i silny sposób, wiesz?

Fakt, że „Pyewacket” zapożycza niektóre swoje magiczne elementy z folkloru, ostatecznie pomaga zachować poczucie realizmu, pomimo przybierania kształtu fantazji. W podobny sposób więź między Leah i jej matką nadaje filmowi autentyczny charakter. W ten sposób bada ścisłą, ale uniwersalną relację między dzieckiem a rodzicem, która przypomina rzeczywistość. Jednak nadprzyrodzone cechy filmu w reżyserii Adama Macdonalda szybko ujawniają, że fabuła jest fikcyjna.