Jak The New Yorker znalazł swój cyfrowy groove

Kiedy dawni prezydenci i inni luminarze bardziej obywatelskiego okresu w Waszyngtonie zamienili pogrzeb Johna McCaina miesiąc temu w elegię dwupartyjnej odwagi politycznej, jako lojalny nowojorski czytelnik zastanawiałem się, co magazyn miałby do powiedzenia, gdy uderzył. moją skrzynkę pocztową za tydzień lub za 10 dni.

Nie musisz czekać. Strona internetowa magazynu miała relacja młodego reportera śledzony przez komentarz doświadczonej dziennikarki Susan Glasser, napisali tego samego sobotniego popołudnia.

Więcej tego samego miało miejsce, gdy Newyorker.com opublikował relację Jane Mayer i Ronana Farrow o oskarżeniach koleżanki z klasy z Yale, Debbie Ramirez, przeciwko Brettowi Kavanaughowi o niewłaściwe zachowanie seksualne.

Sensacyjna historia pojawiła się w niedzielę wieczorem, dominując w poniedziałkowym cyklu informacyjnym — ale nie pojawiła się i nie pojawi się w magazynie drukowanym.

Nie wszystkie ekskluzywne treści Newyorker.com są ciężkie. Krytyk kulinarny Hannah Goldfield niedawno napisał artykuł o tym, jak zrobić lody w plastikowej torbie — niezupełnie pasujące do druku New Yorker.

W sumie redaktor Michael Luo powiedział mi, że NewYorker.com generuje 10 do 15 części dziennie tylko dla oczu internetu, a także zawiera całą zawartość wydania drukowanego w codziennych porcjach przez cały tydzień.

Strona nie pękła znikąd; rośnie od ponad dekady. Ale wydaje się, że w ciągu ostatnich 18 miesięcy to uderza we wszystkie cylindry, zarówno dziennikarskie, jak i biznesowe. A dzieje się to w czasie, gdy niespokojne magazyny starszego typu (nie ma wśród nich „New Yorkera”) usiłowały znaleźć odpowiednią wersję cyfrową.

Luo przejął stanowisko w lutym 2017 r. od Nicholasa Thompsona, który odszedł, by zostać redaktorem Wired. Zgłaszanie najświeższych wiadomości jest zdolnością, którą strona próbuje zbudować, powiedział mi Luo, ale „komentarz to wciąż powód, dla którego ludzie przychodzą do The New Yorker… (to) i są częścią szerszej postępowej społeczności”.

Tak więc najbardziej typowym dziełem może być krótkie ujęcie znanego pisarza, takiego jak Glasser, Jeffrey Toobin czy John Cassidy — nie natychmiastowa analiza, ale gotowe godziny, a nie dni po wydarzeniu lub przerwie informacyjnej.

New Yorker ma mnóstwo towarzystwa w przestrzeni cyfrowej magazynu wysokiej jakości, w szczególności The Atlantic. Rzecznik prasowy Anna Bross powiedziała mi, że strona Atlantic publikuje codziennie od 35 do 40 nowych treści cyfrowych. I wiele więcej jest w drodze, gdy The Atlantic nawiązuje współpracę z większościowym właścicielem Zaangażowanie Laurene Powell Jobs w obsługę nawet 100 nowych pracowników , większość z nich koncentrowała się na treściach cyfrowych.

Luo liczy również Slate i The Ringer jako konkurentów. Jest też Politico, które, jak pisałem w zeszłym roku, ustanowiło cotygodniowe czasopismo cyfrowe (The Friday Cover), aby uzupełnić swoje wyczerpujące codzienne relacje.

Rzeczniczka New Yorkera, Natalie Raabe, przedstawiła następujące statystyki dotyczące wydajności witryny:

• Rozpowszechnianie płatne wyłącznie w formie cyfrowej wynosi 167 374, około 13 procent z łącznej liczby 1,27 miliona. Obydwa są wyższe niż rok temu, udział tylko w wersji cyfrowej o 10 procent, a w połączeniu druk-cyfrowy o 30 procent. Ceny skłaniają potencjalnych subskrybentów do druku cyfrowego za 120 USD rocznie, tylko o 20 USD więcej niż tylko w wersji cyfrowej.
• Newyorker.com odwiedziło 22,5 miliona unikalnych użytkowników we wrześniu, co stanowi 27-procentowy wzrost w porównaniu do września 2017 roku.
• Według ComScore średni miesięczny czas na odwiedzającego w lipcu wyniósł 6,8 minuty, o 113 procent więcej niż w lipcu 2017 r.

Strona główna serwisu i poszczególne artykuły naśladują typografię i styl pisma drukowanego. Reklamy są rzadkie — zazwyczaj jeden sponsor dla strony głównej. W ostatnich tygodniach były to m.in. The New York Times (oferta abonamentowa), Google Chrome i Starbucks.

W lipcu 2014 r. The New Yorker stopniowo wprowadził paywall, zastępując mylący system „zablokowanych” i „odblokowanych” artykułów. Po bezpłatnym okresie zapoznawania się licznik został ustawiony na sześć bezpłatnych artykułów miesięcznie, odkąd zmniejszono go do czterech. (Mój kolega ekspert ds. cyfrowych Ren LeForme mówi mi, że standardowe obejścia nie mogą obejść ściany).

W tym roku subskrypcje tylko do druku są wycofywane, chociaż nie każdy czytnik aktywuje się i korzysta z opcji cyfrowej.

Celem Luo jest uczynienie strony cyfrowej obowiązkową lekturą, przynajmniej dla tych, którzy są uzależnieni od The New Yorker. Jego personel, jak powiedział Luo, składa się z około 60 osób, w tym oddanych redaktorów kopii i sprawdzających fakty.

Został zatrudniony w The New York Times pod koniec 2016 roku jako redaktor śledczy, ale szybko obrócił się do pracy redaktora cyfrowego.

„Wciąż jesteśmy dość młodą operacją” – powiedział Luo. Na jego zegarku zatrudniony jest reporter zajmujący się imigracją (Jonathan Blitzer) i inny z Atlanty, zajmujący się południem (Charles Bethea). Glasser, redaktor, a później felietonista Politico, był ostatnim łowcą, który pisał zarówno dla tej strony, jak i dla drukowanego magazynu.

Pojawia się też coraz więcej lżejszych dań: krzyżówka, codzienna kreskówka i codzienne „krzyki” humorystyczne. Witryna zawiera kilka (ale dobrze wykonanych) filmów; ostatnie tematy obejmowały żywy artykuł o ścigających tornado i wywiad z Robertem Redfordem na temat jego ostatniej roli aktorskiej.

Odmiany systemu płatnego NewYorker.com są obecnie testowane w innych tytułach Conde Nast, takich jak Vanity Fair i Wired. Conde Nast wciąż może poprawić swoje wskaźniki, powiedział Luo, aby bardziej wyrafinować identyfikowanie „sygnałów prowadzących do subskrypcji” — kroki na drodze od pobrania próbki jednego lub dwóch artykułów do ostatecznego zamówienia.

Po raz pierwszy zetknąłem się z Luo w grudniu ubiegłego roku, kiedy robiłem coroczny artykuł na temat kompilacji najlepiej czytanych artykułów od klientów Chartbeat w 2017 roku, mierzonej całkowitą liczbą zaangażowanych minut (pierwsza osoba The Atlantic ' Niewolnik mojej rodziny ”, wygrał z dużym marginesem).

Newyorker.com jest klientem Parse.ly, a nie Chartbeat i tworzy własną listę. Luo powiedział mi, że cztery historie, prowadzone przez Weinsteina Ronana Farrowa, później zdobywcę nagrody Pulitzera za usługi publiczne, znalazłyby się w pierwszej dwudziestce. flirt i data nie powiodły się) miał jeszcze większy ruch w zaangażowanych minutach.

Moim zdaniem Newyorker.com i witryny konkurencji znacząco rozszerzyły zakres inteligentnych raportów i komentarzy. A ponieważ witryny cyfrowe mają nieograniczoną przestrzeń, nie ma powodu, aby ta stosunkowo nowa siedziba dobrego dziennikarstwa nie mogła się dalej rozwijać.

Co więcej, The New Yorker rzucił kostką, gdy przestawił się na ścisłą zapłatę i wydaje się udowadniać, że może utrzymać ruch i zwiększyć przychody czytelników w miarę pogarszania się klimatu dla tradycyjnych reklam w czasopismach drukowanych – lub cyfrowych.