W jednej ze stacji telewizyjnej w Waszyngtonie pies przewodnik pomaga zwracać uwagę na problemy związane z niepełnosprawnością

W nadzwyczajnym, pięciominutowym odcinku, który wyemitowano w listopadzie, trzy członkinie służby opisały reporterce zadań specjalnych WUSA9-TV Andrei McCarren, że nieustanne skutki gwałtu podczas służby dla swojego kraju.

„Nie byłem taki wcześniej. Miałem załamanie nerwowe – powiedziała przez łzy weteranka marynarki wojennej imieniem Rachael.

Rachael zgodziła się na segment dopiero po zdobyciu zaufania McCarren podczas godzinnego spaceru po nabrzeżu z nią i Nigelem, psem usługowym, który McCarren trenował od szczenięcia. Rosnący labrador jest drugim psem usługowym wychowanym w waszyngtońskiej filii CBS – i, jak uważa McCarren, są jedynymi, którzy zostali przeszkoleni w i przez lokalną redakcję telewizyjną.

Nigel i jego poprzednik, Bunce, zmienili życie McCarrena zarówno osobiście, jak i zawodowo: „Otworzyli mi oczy… te psy uczyniły mnie lepszym reporterem”.

Potrzeba wioski, aby wychować szczeniaka, a WUSA9 jest wszystkim. Nigel ma zagrodę wypełnioną zabawkami za biurkiem McCarrena. Kotwice i laska robią wokół niego zamieszanie. „Kochamy psy!” mówi dyrektor badań Erin Staples. „Widzenie ich to najlepsza część naszego dnia”.

Do początku 2015 roku Channel 9 był standardowym newsroomem – a McCarren’s był standardową, choć wyróżniającą się karierą nadawczą. Nieważne te półki z nagrodami w jej domu w Maryland — jest zakotwiczona i raportowana w regionie i kraju, zdobywając trzy nagrody Edwarda R. Murrowa, 21 regionalnych stypendiów Emmy oraz Kiplingera i Niemana — po ćwierćwieczu sensacji, skandali i scenariuszy, wiadomości stało się rutyną.

Reporterka multimedialna naradzała się ze swoim mężem Billem. Jej rodzina pochodzenia była wojskowa, a od 10 roku życia wychowywała psy i pokazywała je po Ameryce Północnej. Może ona, ich rodzina i redakcja mogliby wychować szczeniaka na psa służbowego dla weterana w potrzebie.

McCarren przedstawił pomysł ówczesnemu prezesowi/dyrektorowi generalnemu Markowi Burdette i ówczesnemu kierownikowi stacji/dyrektorowi wykonawczemu ds. wiadomości Billowi Lordowi. Obie, jak mówi, zgodziły się entuzjastycznie.

Wkrótce przybył angielski szczeniak labrador w imieniu Połączenie psa wojownika , organizacja non-profit, która łączy wyszkolone psy z rannymi członkami służby. Bunce został nazwany na cześć kpt. Justin Bunce, ranny przez IED w Iraku w 2004 roku.

Justin Bunce pozuje z Andreą McCarren, jego psem służbowym imiennikiem i Danem Berschinskim, który został dobrany z Buncem.

Równowaga między życiem zawodowym a prywatnym ze szczeniakiem

Naturalnie fani wewnątrz i na zewnątrz uznali przybysza za uroczego. Ale szkolenie przyszłego psa przewodnika to poważna sprawa. Poza włamaniem do domu istnieją dziesiątki poleceń, których należy uczyć i wzmacniać. Bunce nauczyła się sikać na komendę, cierpliwie czekać na jedzenie, ignorować takie pokusy jak wiewiórki i naciskać guziki łapą lub nosem.

Powoli Bunce zaczęła odwzajemniać przysługę, wpływając na karierę McCarren – i łuk jej życia.

Mały szczeniak potrzebuje karmienia trzy razy dziennie według harmonogramu. Co zobaczyliby widzowie: przedstawianie McCarrena, a następnie uśmiechanie się do kamery. Albo gestykulując jedną ręką i uroczyście czytając jej wersy. Czego widzowie nie zobaczyli: w ciągu kilku brakujących sekund McCarren schyla się poza kamerę, by postawić miskę z jedzeniem. Albo karmienie szczeniaka Cheerios ukrytą ręką, starając się nie uśmiechać, gdy lizał jej palce.

Socjalizacja psów jest główną zasadą treningu, więc tam, gdzie poszedł McCarren, poszedł Bunce: do Pentagonu, parad, protestów, nawet Emmy. (Zrzucona futro pasuje do wypożyczonej sukienki, powiedziała kiedyś.) Zgodnie z tradycją psa służbowego McCarren zrobił wizytówki z logo stacji i zdjęciem Bunce'a — w jego małej kamizelce moro — z jednej strony oraz faktami dotyczącymi programu szkolenia i jej kontaktu informacje o drugiej. Dawała do 1000 miesięcznie.

„Wspaniałą rzeczą w wychowaniu psa usługowego w redakcji” – mówi – „jest to, że jest on wystawiony na działanie wszystkich grup wiekowych, wszystkich ras, świateł, wiaduktów, bębnów, zapachów, łez, złej pogody, burek, radości, tłumów, pojazdów, dzikie brawa… wszystko, czego musi się nauczyć.” W tym samym czasie koledzy i publiczność uczyli się jak i dlaczego psów służbowych.

Szkolenie obejmuje korzystanie z podjazdów dla wózków inwalidzkich, drzwi dla osób niepełnosprawnych i wind. To pokazało McCarrenowi, że zakwaterowanie nie zawsze działa. Obserwacje, frustracje i badania doprowadziły do ​​tygodniowej serii zatytułowanej „Bez barier” – na temat przeszkód dla osób z problemami wzrokowymi, słuchowymi lub ruchowymi – co doprowadziło do poprawek w społeczności, uznania dla stacji i kolejnej nominacji do nagrody Emmy.

W międzyczasie, gdy niektórzy koledzy budowali swoje dni wokół przerw na szczeniaki, McCarren częściej używała swoich notatek głosowych / dyktanda i nauczyła się pisać jedną ręką. „Nie uwierzyłbyś, jak bardzo muszę być czasochłonna”, mówi z uśmiechem. „Kiedy drzemał” – odnosząc się do Bunce'a, ale także Nigela – „musiałbym napisać tę historię”.

Fani podążają za futrem; film o 5

Szczenięta przyciągają gałki oczne, więc Waszyngton zaczął to zauważać. WUSA9 nie publikuje danych dotyczących ocen, ale własne wskaźniki McCarrena w mediach społecznościowych wzrosły wraz z rozwojem Bunce'a i Nigela. Blogowanie o prezydencie Obamie, jak powiedziała kiedyś w wywiadzie, przyniosło 6000 trafień. Blogowanie o Bunce – w jego głosie – może przynieść pół miliona.

Kiedy pojawił się Nigel, stacja pokazała widzom jego miot rodzeństwa, jego pojedynek z zapłakanym McCarrenem, jego debiut w kamizelce dla psa służbowego. Na jego nazwisko głosowało ponad 1000 widzów. Podgrupa WUSA9 na Facebooku, Team Nigel, ma ponad 100 superfanów. Widzowie wysyłają rysunki i karty; jeden stworzył swobodny portret z haftem krzyżykowym.

Czasami w mediach społecznościowych McCarrena widać kolegę grającego w psiego buziaka. Meteorolog Topper Shutt, najwyraźniej psiak, jest znany z tego, że tarza się po podłodze z hałaśliwym szczeniakiem.

Psy są również hitem wśród konkurentów, którzy hojnie informują McCarren o wydarzeniach podczas procesu sądowego za każdym razem, gdy wraca z postoju dla szczeniąt. Podczas zeznań Nigel cicho gryzie pod stopą zamarzniętego Konga wypełnionego masłem orzechowym lub twarogiem. Kiedy obaj wracają z zewnątrz, zwykle ktoś pomija notatkę: „O 2:53 sierżant policji zeznał, że…”.

Pan Nigel jedzie do Waszyngtonu

Obserwatorzy zauważyli, że McCarren, zawsze dziarski, jest jeszcze bardziej dziarski w dzisiejszych czasach. „Och, jestem całkowicie odmłodzona” – zgadza się. „Widzę świat nowymi oczami”.

Ma na myśli optymistyczne, niezmęczone — jak mały chłopiec, który zobaczył numer identyfikacyjny wytatuowany w uchu Nigelowi przez Canine Companions for Independence, który dostarcza psy dzieciom, dorosłym i niepełnosprawnym weteranom, i zapytał: „Czy to jego telefon komórkowy? numer?'

Dan Berschinski z Buncem i Andrea McCarren z Nigelem. (Zdjęcia dostarczone przez Andreę McCarren)

Ma na myśli także oczy tych, którzy potrzebują usług psa usługowego. Bunce wyjechał do „kończenia szkoły” na początku 2017 roku i został dopasowany do Dana Berschinskiego, który dowodził plutonem piechoty armii w Afganistanie, kiedy stracił obie nogi powyżej kolan. Berschinski, McCarren, Bunce i Nigel spotkali się na WUSA9 zeszłej jesieni, gdzie roiło się od podekscytowanych reporterów i techników. Film przedstawiający szczęśliwe spotkanie obejrzano 611 000 razy w ciągu pierwszych 24 godzin online.

A potem jest wpływ konkretnie na karierę McCarrena. Źródła wypełniają jej telefon i e-maile, a pomysły na fałszywe psy służbowe, stres pourazowy, napaść na tle seksualnym w wojsku i wiele innych rozkwitają, ponieważ pojawił się pies w kamizelce. Historie i seriale, które McCarren przyniósł do WUSA9, pomogły społeczeństwu — zwłaszcza członkom służb i osobom niepełnosprawnym — jak nigdy dotąd.

Wiceprezes i kierownik stacji Michael Valentine, który przybył tuż przed wyjazdem Bunce'a, zaprzecza, jakoby relacje z WUSA9 przechyliły się nieco w kierunku weteranów i problemów z niepełnosprawnością od czasu przybycia Bunce'a w 2015 roku. Ale on i McCarren dyskutowali, że jeśli po Bunce pojawi się kolejny szczeniak, stacja powinna Wykorzystajmy to: „Spróbujmy zasadniczo zmienić prawo i zdobyć fundusze dla weteranów z PTSD, którzy potrzebują psów usługowych, które są drogie”.

Tak więc zeszłego lata, kiedy Nigel miał zaledwie trzy miesiące, Nigel, McCarren i fotoreporter John Mogor spędzili tydzień na Kapitolu, reprezentantach butonierki w ramach ustawy Puppies Assisting Wounded Servicemembers Act, pilotażowego programu mającego na celu zmniejszenie wysokiego wskaźnika samobójstw weteranów. Następnie wyjaśnili „jak projekt ustawy staje się prawem” z kongresmenem Nigela, Jamiem Raskinem.

Widzowie i fani z całego kraju odpowiedzieli na bieżące relacje. Dziewięćdziesiąt procent współsponsorów Senatu podpisało umowę po tym, jak WUSA9 zaczął zgłaszać sprawę. Tylko po stronie Izby, rachunek spadł z mniej niż tuzina współsponsorów do 210.

„Jeśli pies jest dodatkową premią i narzędziem do opowiadania tych historii, przyciągania uwagi i wprowadzania zmian, to jest to niesamowite” – mówi Valentine. „Przez lata nie widzieliście nas, jak robiliśmy wiele fajnych historii, żeby ludzie oglądali z powodu psów. Nie tacy jesteśmy. Ale pies był częścią historii, w których naciskaliśmy na zmianę rządu. I myślę, że to naprawdę ważne”.

Ze swojej strony McCarren chce kontynuować koncert po tym, jak Nigel wyrusza w swoją przyszłość tej jesieni. „Kto by pomyślał, że moja kariera przybierze tak dramatyczny obrót tak późno?” ona mówi. „To najlepszy koncert wolontariuszy w historii”.