Pisząc o Eboli, jakich obrazów powinieneś użyć?

Ostatnio zauważyłem, że dominują dwa rodzaje obrazów z historiami o Eboli — sam wirus i ludzie w kombinezonach ochronnych. Sam używałem obu do historii i zastanawiałem się nad tonem i przesłaniem, które wysyłają. W przeciwieństwie do tego, co widzieliśmy w Afryce Zachodniej, w Stanach Zjednoczonych nie ma wielu zdjęć dwóch osób z potwierdzonymi przypadkami Eboli. Są to głównie konferencje prasowe, ludzie w kombinezonach ochronnych i sam wirus. To prawie sci-fi.

Oto trzy pierwsze strony z piątku, które pokazują wirusa Ebola z bardzo bliska, via Aktualności :

We wtorek napisałem na Twitterze ten front z Times-Journal w Fort Payne w Alabamie:

Duży mały #Ebola na froncie Times-Journal w Fort Payne, Alabama http://t.co/1BrRnW15iR pic.twitter.com/QAjQz1E4Ba

- Kristen Hare (@Kristenhare) 14 października 2014 r.

Na początku tego miesiąca pisałem o pierwszych stronach z całego świata, które pokazywały zamaskowane ekipy sprzątające i pracowników służby zdrowia.

New York Daily News oferował zarówno wirusa, jak i hazmat. Również Sofia Vergara bez spodni.

Tak więc, biorąc pod uwagę praktyczną potrzebę posiadania zdjęć online i drukowanych, jakie zdjęcia powinny pokazywać agencje informacyjne podczas raportowania o Eboli?

Kelly McBride, wiceprezes ds. programów akademickich w firmie Poynter i etyk mediów, mówi, aby przyjrzeć się również całemu prezentowanemu pakietowi i wysyłanej przez niego wiadomości.

„Powiększenie obrazu wielkiego, przerażającego wirusa, ludzi w kombinezonach ochronnych, niepokojące słowa w nagłówku, wszystko to może przytłoczyć całkowicie rozsądną historię” – powiedziała w e-mailu. „Wypychanie alertów mobilnych, które krzyczą: »Więcej zarazy, inna osoba zachoruje«, sprawia, że ​​ludzie myślą, że muszą działać już teraz. Redaktorzy mają obowiązek przewidzieć, jak zareaguje rozsądny konsument. Jakich informacji ten konsument naprawdę potrzebuje przede wszystkim?”

„Jeśli chodzi o obrazy, uważam, że dziennikarze (pisarze, fotografowie, projektanci stron i redaktorzy) muszą być odpowiedzialni – mam nadzieję, że zrobiliby to w każdej sytuacji” – powiedział Andrew Seaman, dziennikarz medyczny z Reuters i przewodniczący etyki Stowarzyszenie Dziennikarzy Zawodowych, w e-mailu. „Obrazy muszą dokładnie opowiadać historię. Na przykład obraz prawdopodobnie nie powinien przedstawiać osoby cierpiącej na ebolę w małym liberyjskim ośrodku medycznym, jeśli opowieść dotyczy konkretnie tego, co dzieje się w Teksasie. Zamiast tego bardziej odpowiednie byłoby pokazanie obrazów pacjentów wchodzących do samolotów wiozących ich do Maryland. Lub może to być osoba życzliwa poza szpitalem, gdy pacjenci przejeżdżają karetką pogotowia. Doświadczenie osób z wirusem Ebola w Liberii jest – w większości – znacznie inne niż doświadczenia pacjentów w USA”.

Wysłałem Seamanowi dwie pierwsze strony z piątku, San Diego Union-Tribune i The New York Daily News, a on uważa, że ​​nie przekroczył on granicy etycznej, „ponieważ obrazy z mikroskopu można pokazać na różne sposoby”. powiedział. „Nagłówki to oczywiście inna sprawa”.

Większość ludzi rozumie, że Ebola jest poważnym schorzeniem, powiedział.

„Dziennikarze nie powinni ulegać temu strachowi lub niepokojowi, włączając najbardziej szokujące lub złowieszcze obrazy, jakie znajdą. Kodeks Etyki SPJ dotyczy fotografii tak samo, jak każdej innej formy dziennikarstwa. Obrazy powinny odzwierciedlać prawdę – podobnie jak inne artykuły dziennikarskie, które im towarzyszą”.

Poprzednio: Dziennikarze starają się zrównoważyć raportowanie o Eboli z HIPAA

Dlaczego AP nie porusza historii dla każdego podejrzanego przypadku Eboli?

Od Dallas, 5 wskazówek na temat ebola