Chcesz zostać korespondentem zagranicznym? Ma do zaoferowania kilka szczerych rad

Jak korespondencja zagraniczna zmieniała się na przestrzeni lat? Zapytałem Ayę Batrawy, korespondentkę Associated Press z Dubaju, której obowiązki rozciągają się na Arabię ​​Saudyjską i inne części Półwyspu Arabskiego. Poprzez e-maile i kolację na świeżym powietrzu w tętniącej życiem dzielnicy Jumeirah Beach w Dubaju, Batrawy opowiadał o lekcjach, jakich nauczył się w regionie przez prawie dekadę.

Aya, jakie umiejętności powinieneś mieć przed wylądowaniem w miejscu takim jak AP w Dubaju?

Pierwszą umiejętnością, którą chciałbym podkreślić, jest umiejętność bycia dobrym słuchaczem i bycia naprawdę otwartym, gdy mówisz o innym regionie, kraju, kulturze i społeczeństwie niż twoje własne. To niezbędne. Jeśli dziennikarzowi uda się uniknąć oglądania wydarzeń przez „amerykański obiektyw” lub tropów związanych z orientalistycznym piśmiennictwem na Bliskim Wschodzie, pokaże to w rodzaju zadawanych historii, kątów i pytań. Osoby, z którymi przeprowadzasz wywiad, wyczują twoje wysiłki, aby szanować te różnice, a ty uzyskasz właściwą historię i właściwą historię. Zanurzenie się w lokalnej kulturze, wydostanie się z wygodnej bańki ekspatriantów i możliwość czytania lokalnych wiadomości lub oglądania programów dyskusyjnych w lokalnym języku również bardzo pomaga.

Posiadanie silnych umiejętności pisania, aby przekazać złożone problemy w zabawny i pouczający sposób, jest również ważne, niezależnie od medium, którego używasz do opowiedzenia historii. Posiadanie umiejętności technicznych do robienia zdjęć i nagrywania filmów to zdecydowanie plus, ale także umiejętność myślenia o historii we wszystkich formatach — jak można ją opowiedzieć nie tylko pismem, ale wizualnie za pomocą wideo i zdjęć — jest konieczna.

A co możesz dostosować lub podnieść, gdy tam jesteś?

Budowanie sieci kontaktów i lepsze zrozumienie trendów i historii, które mają znaczenie w Twoim regionie, to umiejętności, które nabywasz, im dłużej obejmujesz region lub mieszkasz za granicą. A z każdą historią, którą zamieścisz lub zapiszesz, poprawią się również Twoje umiejętności pisania.

Co musisz mieć emocjonalnie? Umiejętność pracy w zespołach zmianowych? Ambicja i motywacja? Pewność siebie, ale nie przechwałki?

Jeśli jesteś freelancerem za granicą, a ja byłem przez kilka lat, będziesz potrzebować cierpliwości, aby radzić sobie z różnego rodzaju redaktorami i stylami redakcyjnymi w różnych punktach sprzedaży. Musisz też być naprawdę zorganizowany (a ja nie byłem!), aby śledzić i pobierać wynagrodzenie za pracę jako freelancer z różnych placówek.

Powinnaś również polubić historię, którą opisujesz, aby przedstawić ciekawe punkty widzenia i szczerze ją opowiedzieć. Pewność siebie pomaga, ale bądź pokorny także podczas pobytu za granicą i zrozum, że zawsze będziesz się uczyć. Potrzeba lat pracy, zanim naprawdę staniesz się ekspertem od konkretnego rytmu.

Jeśli zagrasz na pełny etat za granicą, wiedz, że będzie to rywalizacja i będą dni, w których poczujesz się przygnębiony cięciami budżetowymi, fabułą i decyzjami kadrowymi. Aby przejść przez te czasy, skup się na samej pracy i znajdź nowe historie, w których możesz się zanurzyć.

Praktycznie, prawdopodobnie będziesz musiał zapłacić za własny sprzęt, jeśli jesteś freelancerem, i będziesz musiał być gotowy do negocjowania wyższych wynagrodzeń, opłat za podróż, a nawet podstawowego kredytu na historię, jeśli jesteś zatrudniony jako fixer. Być może będziesz musiał mieć coś do powiedzenia w sprawie historii, jeśli jesteś naprawiaczem, ponieważ może to narazić Ciebie i Twoich kontaktów na ryzyko.

Jak utrzymujesz energię, aby pokryć tak szeroki obszar i krytyczne myślenie, aby ustalać priorytety?

Niektóre z największych wiadomości z Arabii Saudyjskiej, które omówiłem, na przykład Śmierć króla Abdullaha , początek wojna jemeńska , wniebowstąpienie następcy tronu Mohammed bin Salman , ogłoszenie, że kobiety będą mogły prowadzić , albo aresztowania książąt i urzędnicy w akcji korupcyjnej, wszyscy zepsuli się dobrze po 23:00. mój czas.

Te historie pochłaniają dużo energii (podobnie jak posiadanie rocznego dziecka w domu), ale także historie, które wymagają czasu na dochodzenie.

Aby traktować priorytetowo mój czas i energię, staram się unikać spędzania zbyt wiele czasu na opowiadaniach, które są forsowane przez rządy i ich firmy zajmujące się public relations. Zamiast tego staram się śledzić historie anonimowych ludzi na Twitterze, historie kobiet, które uciekają z nadużyć rodzin, historie jednostek, które przekazują szerszy obraz rzeczywistości na ziemi. Łatwo i bezpiecznie jest szukać historii, które przychodzą do naszych skrzynek odbiorczych, napisane wstępnie przez rządowe biuro medialne lub firmę PR, ale nie to daje mi paliwo potrzebne do pracy przez długi dzień lub do późnych godzin nocnych .

Pomóż mi. Dzieje się historia. Co robisz, platforma po platformie?

Pierwszą rzeczą, którą robię jako pisarz, jest potwierdzanie wiadomości i pisanie jej. Następnie pracujemy razem jako zespół — pisarze, dziennikarze wideo i fotografowie, aby ocenić, jakie efekty wizualne i wywiady przed kamerą są możliwe, ponieważ często dzwonię i przeszukuję sieć, aby znaleźć więcej szczegółów na temat historii. Współpracujemy z redaktorami, aby upewnić się, że znają nasze plany zasięgu.

Jeśli historia zawiera wirusowe wideo opublikowane przez kogoś w Internecie, staramy się uwierzytelnić wideo, dotrzeć do osoby, która je opublikowała i uzyskać pozwolenie tej osoby na dystrybucję wideo. Jeśli na przykład w Dubaju płonie drapacz chmur, ruszamy na miejsce. Jeden pisarz zwykle pozostaje w biurze, aby przesyłać aktualizacje i pozostać w kontakcie z zespołem na miejscu w celu uzyskania szczegółów, pisząc historię ze wspólnymi tekstami.

Jaka była jedna rzecz, której się nauczyłeś, a nie miałeś pojęcia, że ​​musisz wiedzieć?

Nigdy nie sądziłem, że będę musiał tak dobrze znać arabski, żeby pracować w tym regionie. Wiedziałem, że to ma znaczenie, ale też nie zdawałem sobie sprawy, ile jeszcze musiałem się nauczyć.

Moi rodzice, pochodzący z Egiptu, mówili w domu po arabsku, kiedy dorastałem w USA, ale zrozumienie rodzaju dialogu politycznego i języka, jakim posługują się urzędnicy, eksperci, uczeni religijni i media na Bliskim Wschodzie, wymagało zupełnie nowego zestawu słownictwo i umiejętności językowe z mojej strony.

Umiejętność rozmowy z ludźmi w ich ojczystym języku, obserwowanie wieczornych wiadomości lub programów debat po arabsku, czytanie Twittera po arabsku, rozumienie filmów UGC publikowanych przez protestujących lub wypowiedzi ekstremistycznych publikowanych przez grupę IS, pomogło mi pisać z większą pewnością dla anglojęzycznej publiczności. Nie musiałem polegać na utrwalaczu, pośredniku lub wyłącznie na tłumaczeniu, aby uchwycić ton i znaczenie wypowiedzi. Jednak przekazanie tego po angielsku wymagało również silnego zrozumienia odbiorców, dla których pisałem.

Wiem, że pytałeś, czego nauczyłem się w tej sprawie, ale dodam jeszcze: dowiedziałem się też, że jako korespondent zagraniczny trzeba się spieszyć. Aby naprawdę się ugruntować, będziesz musiał pracować do późna i w weekendy, odwoływać kolacje z przyjaciółmi, zmieniać terminy wycieczek, aby zobaczyć rodzinę z powrotem do domu, a może nawet przegapić ważne śluby i ukończenie studiów przez przyjaciół i rodzinę, aby pozostać na czele, ponieważ wiadomości nie czekają i nie bierze dnia wolnego.

Jaka historia, którą opowiedziałeś, wyróżniała się dla Ciebie? Co najbardziej rezonowało?

Byłem w Gazie po niszczycielskiej wojnie w 2008 roku, przeprowadzając wywiad z młodym mężczyzną, który przeżył ostrzał z białego fosforu przez izraelskie siły obronne. Jego rodzice, brat bliźniak i inni krewni zginęli, gdy ich samochód został uderzony, gdy próbowali uciec na bezpieczniejsze tereny. Był jedynym ocalałym. Regenerował się w szpitalu z zamkniętymi ustami i ramionami owiniętymi gazą. Stracił oko. Był w złym stanie.

Kiedy zapytałem go, co myśli o wojnie, powiedział po prostu: „Dziękuję Bogu za wszystko”. Wyjaśnił, że był wdzięczny, ponieważ wyjdzie z tego silniejszy w swojej wierze. Skłoniło mnie to do przemyślenia tego, jak patrzę na własne zmagania, nędzne w porównaniu i jak podchodzę do trudnych chwil w życiu.

Drugą historią, która wywarła na mnie duży wpływ, była relacja z powstania w Egipcie. Przez trzy lata, od 2011 do 2014 roku, wszyscy, którzy pracowaliśmy jako dziennikarze w Egipcie, pracowaliśmy non-stop. To była kolejka górska emocji: strach, wzmocnienie, euforia, zamieszanie i ostatecznie poczucie, że byliśmy zawiedzeni. W ciągu tych trzech lat widziałem najlepsze i najgorsze ludzkie zachowanie, od młodych umierających za prawo do lepszej przyszłości po policyjnych snajperów, których celem były nieuzbrojone protesty. Jednak poświęcenie i odwaga zwykłych ludzi zostaną ze mną na zawsze.

Jakie pytanie powinienem zadać, a nie zadałem, i jaka jest ta odpowiedź?

Dzięki za pytanie. Chcę opowiedzieć o tym, jak to było jako kobieta na tym polu.

Bez wątpienia bycie kobietą ma swoje plusy — na przykład policja w punktach kontrolnych mnie nie zatrzymała. Jako kobieta w tej części świata miałam również świetny dostęp do kobiet i rodzin. Miało to jednak również swoje wady w wywiadach z męskimi urzędnikami, którzy mogą nie brać mnie tak poważnie. Należy również pomyśleć o dodatkowych kwestiach bezpieczeństwa, takich jak molestowanie seksualne na ulicy.

W naszej branży istnieje również wszechobecna kultura browarnicza, która często prowadzi do nierównych awansów i płac. W dziennikarstwie nadal zarabiamy mniej niż nasi męscy odpowiednicy, zwłaszcza jeśli ten mężczyzna jest białym mężczyzną. Kilka głównych amerykańskich gazet miało wewnętrzne recenzje, które wykazały 40-procentową różnicę w wynagrodzeniu między kobietą koloru skóry a białym mężczyzną na tej samej pracy, nawet jeśli ta kobieta ma większe doświadczenie.

Rozmowy z innymi dziennikarkami pomogły mi zdać sobie sprawę, że zmagania dotyczą całej branży i chociaż może to rozpraszać i zniechęcać, nie jestem sama.

Aya, dzięki za poświęcony czas i życzę powodzenia z wielkimi historiami, które pojawiają się w twoim regionie.

Dziękuję Ci.

Powiązane szkolenia

• 

  Wykorzystywanie danych do znajdowania historii: informacje o rasie, polityce i nie tylko w Chicago

  Porady/szkolenia dotyczące opowiadania historii

• 

  Odkrywanie nieopowiedzianych historii: jak robić lepsze dziennikarstwo w Chicago

  Opowiadanie historii