Slivercasting: jaki jest model biznesowy?

New York Times dokładnie przyjrzał się zjawisku „slivercastingu” w długiej niedzielnej relacji reportera biznesowego z 12 marca Saul Hansell . Widzieć ' Ponieważ telewizja internetowa ma na celu niszową publiczność, rodzi się Slivercast ”.

Hansell zwraca uwagę, że podczas gdy duże firmy medialne skupiają uwagę na programowaniu wideo online, „być może ciekawsze – i prawdopodobnie ważniejsze – są tysiące producentów, których programy nigdy nie dotarłyby do prime time, ale którzy bardzo oddana mała publiczność”.

Reporter przytacza jako przykład nowy kanał żeglarski, SailTV , rozpoczęty przez afficianado, który miał dość ograniczonych wiadomości o żeglarstwie, które oglądał w telewizji w swoim rodzinnym kraju Wielkiej Brytanii. Jestem fanem żeglarstwa, więc sprawdziłem, co zapewnia kanał. Spójrz . Byłem mile zaskoczony wysokimi wartościami produkcji — które zawsze wydają się być problemem przy takim oddolnym wąskim castingu (pamiętacie o kablu publicznego dostępu, ktokolwiek?).

Innym problemem, który Hansell wspomina tylko mimochodem, jest to, czy slivercasterzy mogą znaleźć modele biznesowe, które pozwolą im przetrwać. Hansell cytuje dyrektora generalnego Discovery Communications John Hendricks , który przytacza zatłoczone stojaki na czasopisma w lokalnej księgarni jako ilustrację uwolnienia specjalnych zainteresowań Amerykanów. Ale popraw mnie, jeśli się mylę — czy wskaźnik awaryjności nowych magazynków nie jest ekstremalnie wysoki?

Samir Husni , przewodniczący wydziału dziennikarstwa na Uniwersytecie Mississippi (znany również jako 'Pan. Czasopismo' ), miał badania kilka lat temu okazało się, że 60 procent czasopism upada w pierwszym roku, 80 procent w czwartym i 90 procent w dziesiątym roku.

Czy istnieje bardziej skuteczny model biznesowy dla slivercastingu?