Światła, kamera, dziennikarstwo: najnowszy program zarabiania pieniędzy The Boston Globe to program na żywo

Anush Elbakyan (z lewej), starszy montażysta magazynu The Globe, który pomaga w produkcji serialu; oraz Catie Bernard, stażystka z Northeastern University współpracująca z zespołem imprez The Globe.

Boston Globe w tym tygodniu przedstawia najnowszy krok w kierunku poznania swojej przyszłości: opowiadanie historii na scenie.

Nie myl tego, tak jak ja, z już ustalonym strumieniem przychodów znanym jako wydarzenia. Atlantycki , Trybuna Teksasu , New York Times i jeśli o to chodzi, Globus , od kilku lat dorabiają na konferencjach, programach podróżniczych i wywiadach z dziennikarzami.

To, co The Globe wystawi w piątek przed wyprzedaną publicznością, to coś innego — częściowo dziennikarstwo, częściowo przedstawienie — forma opowiadania historii zakorzeniona w redakcji, ale aspiracje, które mają niewiele wspólnego z odwróconą piramidą.

Rzuć okiem na niektóre z tego, co Globus na żywo ma pod ręką:

• „Depth of a Salesman”, segment z udziałem zastępcy szefa biura w Waszyngtonie Matt pokazuje oraz nagrania jego rozmów telefonicznych z kandydatem Donaldem Trumpem
• „Printed — Man, Machine and the Final Days of the Globe’s Dorchester Presses”, krótkometrażowy film dokumentalny producenta wideo Taylor DeLench i edytor multimedialny Scott LaPierre
• „Prawdziwe wyznania rytmu celebrytów” — opowiadanie felietonistów Meredith Goldstein oraz Mark Shanahan

Scott Helman , wszechstronna obsada weterana Globe w roli redaktora/reżysera serialu, mówi, że nie będzie „kopii gazetowej z mikrofalówki”, a zamiast tego nalega: „Chcemy wykorzystać nasze mocne strony jako gawędziarzy i organizatorów w tym mieście na zupełnie nowe sposoby”.

Notka internetowa programu przedstawia to w następujący sposób: „Poprzez słowo mówione, wideo, dźwięk i nie tylko, wielokrotnie nagradzani pisarze, fotografowie i producenci Globe zaprezentują oryginalne, niepublikowane prace w czasie rzeczywistym”.

Wszystkie 581 miejsc w Paramount Theatre w centrum Bostonu zostało sprzedanych na ponad tydzień przed czasem kurtyny, niektóre z nich po 45 dolarów za sztukę, a pozostałe po specjalnej cenie abonamentowej Globe 35 dolarów.

Znaki Tima , dyrektor ds. rozwoju w Boston Globe Media Partners, odrzucił pytania dotyczące kosztów hali i innych szczegółów finansowych, zauważając: „Można śmiało powiedzieć, że nie będzie to duży zarabianie”.

Zamiast tego nakreślił scenariusz, który pod pewnymi względami odzwierciedla stary model gazety, w którym duże pieniądze na reklamę mają rekompensować skromniejsze dochody z nakładu. Zakładając, że debiut Globe Live pójdzie dobrze, powiedział, gazeta będzie miała dowody potrzebne do pozyskania sponsorowania kolejnych produkcji.

„Kiedy przejdziemy do sponsorowania”, powiedział mi w rozmowie telefonicznej, „będziemy mieć znacznie większą szansę”.

Zamiast zwracać uwagę na cyfrowy baner lub reklamować się w domowym zaciszu reklamy prasowej, pomyśl o błędach: publiczność na żywo wystawiona na – miejmy nadzieję zaangażowana – przekaz sponsora wraz z prawdopodobnie zabawnym programem.

Według Megan Finnerty z Republiki Arizona, projekt Storytellers Project pokazał, że można to zrobić, przyciągając ponad 100 000 USD na sponsoring w 2015 roku. Jak zauważyła Kristen Hare z Poyntera w tej historii z 2015 roku, Republika osiągnęła również inny cel krytyczny dla przetrwania organizacji informacyjnych: docieranie do tłumów, które są znacznie młodsze od odbiorców prasy.

W redakcji Globe Helman współpracował z pracownikami i ich przełożonymi, aby znaleźć czas na wciąż ewoluujący proces redakcyjny. W zeszłym tygodniu zatrudnił reżysera teatralnego, aby pomógł w niektórych stymulacjach, wymowie i innych umiejętnościach bardziej związanych ze sceną niż z instrumentami klawiszowymi.

Segmenty lub czynności — Helman używa tych terminów zamiennie — będą się wahać od poważnych do mniej poważnych. W „Nie jestem tym pudełkiem” reporter Mark Arsenault zgłębi historię więźnia, który decyduje, ile miejsca — fizycznego i nie tylko — potrzebuje do życia. W ramkę jednego z samooceniających się fragmentów wiadomości o celebrytach pojawi się duży tekst na ekranie: „Największy wywiad nie powiódł się”.

Helman nie jest obcy rozciąganiu platformy, Helman wyprodukował projekty multimedialne oraz książki autorskie wraz z bardziej konwencjonalnymi reportażami i edycją dla Globe.

Na próbach prowadzonych w starej widowni w podziemiach gazety wkrótce będzie dawną siedzibą Morrissey Boulevard Helman i jego wykonawcy na nowo odkrywają, jak różne są historie pisane i wypowiadane na głos.

„Zmieniamy sposób, w jaki myślimy o lede, o anegdotach, o tym, ile postaci należy uwzględnić” – powiedział telefonicznie w zeszłym tygodniu.

Pomysł dziennikarzy opowiadających historie na scenie istnieje już od jakiegoś czasu, być może tak długo, jak rewolucja rosyjska z 1917 r. ale na pewno od czasu Projekt Żywej Gazety wprowadzony podczas Nowego Ładu w latach 30. XX wieku.

Inicjatywa opowiadania historii Arizona Republic trwa od 2011 roku , a USA Today Network i inne placówki Gannetta zostały opierając się na pomyśle od .

Helman wskazał mi Wyskakujący magazyn , produkcja opowiadania na żywo, wystawiona po raz pierwszy w San Francisco w 2009 roku, i do Magazyn na żywo , podobne przedsięwzięcie, które od czasu powstania trzy lata temu w Paryżu dało 19 koncertów.

Założycielka Live Magazine, Florence Martin-Kessler, była dokumentalistka i stypendystka Niemana z 2011 roku, tak podsumowuje treść, której poszukuje: „Historie, prawdziwe historie, bez ujawnień, bez bla bla bla”.

( Ten film , z Międzynarodowego Festiwalu Dziennikarstwa w Perugii w zeszłym miesiącu, stanowi dobre wprowadzenie do koncepcji storytellingu na scenie lub dziennikarstwa na żywo. Segment Martina-Kesslera zaczyna się około 10 minut)

Na czacie telefonicznym w weekend z Paryża Martin-Kessler powiedział, że najbardziej przekonujące segmenty dotyczą tematów, które są „bardzo smutne lub bardzo zabawne”. Zarówno Pop-Up Magazine, jak i Live Magazine podkreślają jednorazowy charakter swoich produkcji, bez nagrań.

„Pomysł polega na tym, aby być obecnym… to sprawia, że ​​ludzie (pokazują się)” – powiedział Martin-Kessler, zauważając, że brak nagrania zachęca do poziomu szczerości, który nie zawsze można znaleźć w dziennikarstwie, a który jest zawsze możliwy do odzyskania. „To nie jest nieoficjalne”, powiedziała, „ale jest bardziej intymne i ludzie mówią rzeczy, których inaczej by nie mogli”.

Marken, człowiek odpowiedzialny za rozwój Globe, mówi, że wysiłki firmy w zakresie innowacji pozostają zakorzenione w wiadomościach. „Naszym największym motorem napędowym jest dziennikarstwo, które prowadzimy” – powiedział. „To dziennikarstwo napędza zaangażowanie, trafność — to podstawa naszych relacji z klientami”.

Helman mówi, że „najnowsza inicjatywa”, aby spróbować czegoś takiego jak Globe Live, pochodziła od strony biznesowej, a zachęta, jak twierdzi, miała sens w newsroomie: „Mamy pokój pełen wspaniałych gawędziarzy i społeczność, która to docenia. Dlaczego tego nie spróbujemy?