Kohorta: Czasami trzeba się wychylać

Mój urlop naukowy będzie obejmował tydzień w górach. (Zdjęcie dzięki uprzejmości Katie Hawkins-Gaar)

The Cohort to dwumiesięczny biuletyn Poyntera o kobietach kopiących tyłki w mediach cyfrowych.

Jedną z najczęstszych rad w pracy, jakich udzielam kobietom, jest wiedzieć, kiedy i jak stawiać siebie na pierwszym miejscu. Musimy być zdrowi fizycznie i psychicznie, aby być skutecznymi liderami, produktywnymi pracownikami i empatycznymi współpracownikami.

Potrzebujemy emocjonalnej zdolności do dbania o naszą pracę i nasze zespoły oraz umiejętności radzenia sobie ze stresem wynikającym z pracy w szybkim tempie i wymagającym zawodom. Jeśli nie możemy zadbać o nasze ciała i umysły, wystarczająco dużo snu, spędzając czas z dala od ekranów, ćwicząc i inwestując w nasze życie poza biurem, dlaczego mielibyśmy oczekiwać tego samego od ludzi, z którymi pracujemy?

To na nas.

W wartości nominalnej,ta radajest proste. Kto nie chciałby stawiać siebie na pierwszym miejscu? Ale często jest to o wiele trudniejsze niż wyjście z pracy o rozsądnej godzinie. Decyzja o postawieniu siebie na pierwszym miejscu oznacza stawianie innych na drugim. Szczególnie dla kobiet może to być trudne. Czy nie jest samolubne skupianie się na własnym samopoczuciu, gdy mój zespół też ma problemy? Czy mój szef nie ma już wystarczająco dużo do czynienia? Co sprawia, że ​​ja i moje potrzeby są tak ważne?

Często dopiero gdy osiągniemy punkt krytyczny, jesteśmy zmuszeni skoncentrować się na sobie i przestać zadawać te hipotetyczne pytania. W takich chwilach jesteśmy tak zestresowani, tak niezdrowi, tak (stosunkowo) nieefektywni w naszej pracy, że nie mamy innego wyboru, jak tylko coś zmienić.

Wracam do tej rady, ponieważ jestem w swoim własnym punkcie krytycznym.

Odkąd mój mąż Jamie nagle zmarł dwa miesiące temu byłem we mgle. Przechodziłem przez ruchy i udawałem wiele rzeczy. Cudem, z pomocą kilku gwiazdorskich kolegów i wykładowców gościnnych, kilka tygodni temu stworzyłam fantastyczną Akademię Przywództwa dla Kobiet w Mediach Cyfrowych. Wygłaszałem prelekcje i szkoliłem kolegów. Pojawiałem się do pracy, rozmawiałem, uczestniczyłem w spotkaniach i odpowiadałem na e-maile.

Ale nie było w tym mojego serca. Każdy udany dzień w pracy wyczerpuje mnie w domu. Muszę poświęcić trochę czasu, aby odpowiednio się smucić i przeszukać duszę. Muszę zwolnić, zmierzyć się z ciszą i całkowicie się rozpaść.

Muszę postawić siebie na pierwszym miejscu, co oznacza, że ​​na drugim miejscu muszę umieścić was wszystkich — wspaniałą i wspierającą społeczność Kohorty. Od 24 kwietnia biorę trzy miesiące wolnego od pracy. Poynter będzie nadal koncentrować się na kwestiach związanych z przywództwem kobiet, kiedy mnie nie będzie. W ciągu najbliższych trzech miesięcy będziesz otrzymywać w swoich skrzynkach odbiorczych wersję The Cohort, zawierającą informacje i zasoby. W międzyczasie możesz się skontaktować e-mail z pytaniami i pomysłami.

Życie jest nieprzewidywalne, a czasem okropne. Tak jak będą chwile, kiedy będziesz musiał zainwestować we własne dobro, tak będą chwile, kiedy będziesz musiał pomóc innym przetrwać kryzys. Jako liderzy musimy być gotowi dostosować się i pomóc naszym zespołom w najtrudniejszych okresach.

Wzięcie wolnego jest inwestycją w moje długoterminowe wyniki i pomoże uniknąć krótkotrwałe wypalenie . Choć może się to wydawać sprzeczne z intuicją, urlopy naukowe często powodują zmniejszenie rotacji pracowników i zwiększenie lojalności firmy. Badania pokazują że osoby, które biorą urlop naukowy, nie tylko czerpią korzyści ze zmniejszonego stresu w czasie wolnym, ale także odczuwają mniejszy stres po powrocie do pracy.

Mam zaszczyt móc wziąć ten czas wolny. Mam szczęście, że mam wyrozumiałych szefów, którzy słuchali, kiedy przedstawiałem moją sprawę. (To ważne: jeśli jesteś w stanie poprosić o czas wolny, miej na uwadze plan gry. Kiedy poprosiłem o urlop naukowy, przygotowałem się z zarysem, kiedy mnie nie będzie, jakie projekty miałem na mój talerz w tym czasie, jakie zadania można by przełożyć i w czym będę potrzebował pomocy.)

Jeśli zarządzasz kimś, kto ma problemy, są inni małe, ale znaczące rzeczy możesz zrobić, aby ich wesprzeć. Zamelduj się często. Zachęcaj (ale nie zmuszaj) ich do szukania porady i wskazywania zasobów, jakie oferuje Twoja firma. Modeluj dobre zachowanie , jak wychodzenie z pracy w rozsądnych godzinach i jedzenie lunchu z dala od biurka. Wybierz się na spacerowe spotkanie i przeprowadzić prawdziwą rozmowę; zapytaj ich, jak sobie radzą i jak możesz pomóc.

Kiedy jarozpocząłem ten biuletyn, nie miałem pojęcia, w co się to zmieni — chciałem podzielić się doświadczeniami z Leadership Academy z szerszą publicznością. Uwielbiam to, jak się rozwija, uwielbiam opinie, które otrzymuję i czytelników, których spotkałem, i aż do śmierci Jamiego uwielbiałem, jak wiele radości i celu mi to dostarczyło. Mam nadzieję, że w czasie urlopu naukowego na nowo odkryję tę radość i cel, w takiej czy innej formie. I mam nadzieję, że gdziekolwiek jesteś w życiu i pracy, również znajdujesz te rzeczy.

Dziękuję za wszystkie miłe słowa i wsparcie, jakiego mi udzieliłeś przez ostatnie dwa miesiące. Dziękuję Ci zawspominając Jamiego. I dziękuję, że pozwoliłaś mi o siebie zadbać.

buźiaki
NIE

Ten biuletyn nie znika. Rozpowszechniaj dalej.

A w międzyczasie możesz ponownie odwiedzić archiwa.