Z „Shark and Minnow” New York Times starał się utrzymać czytelników przewijanie

Przewiń stronę w dół na „ Gra w rekina i Minnowa ”, artykuł Jeffa Himmelmana w New York Times Magazine o spornym regionie na Morzu Południowochińskim i możesz zauważyć coś, o co nie prosi cię ta historia: Przestań.

To był cały pomysł, powiedział w rozmowie telefonicznej z Poynterem redaktor naczelny „Timesa”, Steven Duenes, który kieruje grafiką „Timesa”. Ekipa, która najwięcej pracowała nad prezentacją — Mike Bostock, Shan Carter, Xaquín G.V. i Nancy Donaldson — próbowali połączyć historię Himmelmana ze zdjęciami i filmami Ashley Gilbertson w sposób, który „bardziej przypomina normalne doświadczenie w sieci: zdolność użytkowników do przewijania serii obrazów, aby obrazy działały praca wyjaśniająca”.

Nie zatrzymujesz się na trzy minuty, aby obejrzeć film, powiedział Duenes. Animowane klipy Gilbertsona – nie GIF-y, jak powiedział – nie są filmami, „w których klikasz „odtwarzaj”, siadasz i oglądasz. To, co mamy nadzieję zrobić, to utrzymać ludzi w aktywnym trybie. To są filmy, które czytasz i przewijasz.” Pomyśl o nich jako o „ruchomych fotosach”, powiedział Duenes.

To pragnienie, aby ludzie przewijali, jest powodem, dla którego wersja na tablety nie zawiera filmów, powiedział Duenes. Czytelnicy musieliby kliknąć „odtwórz”, co nie jest „tak płynnym doświadczeniem. Pomyśleliśmy, że nieruchome zdjęcia są wystarczająco mocne”.

„To nie jest całkowicie idealne”, powiedział o różnych doświadczeniach. „Wspaniale byłoby mieć wszędzie takie same wrażenia, ponieważ uważamy, że komputer stacjonarny jest prawdopodobnie najlepszy”.

To jest. Niektóre filmy są zapętlone. Inni pomogą ci zagłębić się w historię. Na ekranie komputera „kamera” unosi się z lotu ptaka regionu do szerszej mapy, która pokazuje sporne granice. Woda spokojnie bulgocze po obu stronach rdzewiejącego, uziemionego statku, który okupują filipińscy żołnierze, którzy próbują mieć oko na chińską aktywność. Deszcz z burzy wlewa się przez pokłady statku do wnętrza, gdzie kogut stara się utrzymać suchość.

Gilbertson po raz pierwszy pojechał do regionu w styczniu, a następnie wrócił z Himmelmanem w sierpniu, powiedział Duenes. Zawahał się powiedzieć, ile czasu zajęło projektowi — „To nie są dyskretne projekty, w których nad jednym z nich pracuje pewna liczba osób”. Różne zespoły wkraczały i wylatywały z „Shark and Minnow”, podobnie jak inne projekty — opowieść Ellen Barry o przejazd z Petersburga do Moskwy , opowieść Elisabeth Rosenthal o koszt leków na astmę — pochłaniały część dni roboczych osób zajmujących się projektowaniem i grafiką.

Historia Rosenthala przypomina stronę z artykułem, którą Times zaprezentował na początku tego roku. „Wkrótce się do tego zbliżymy, a tymczasem tego rodzaju historia służy teraz jako szablon” – powiedział o „Rekinach”.

Pomysły, dla których historie są traktowane intensywnie graficznie, napływają z całego redakcji. Grupa liderów z różnych działów wizualnych pomaga koordynować wysiłki. „Myślę, że w newsroomie rośnie świadomość tego rodzaju projektów” – powiedział. Działy publikacji coraz lepiej wybierają historie, które „mają prawdziwy potencjał wizualny”.

Jeśli „Shark and Minnow” stanowi krok naprzód, to w użyciu przewijanych obrazów. Czytelnicy nigdy nie muszą dostosowywać swojego zachowania, aby to przeczytać. „Wszystko, co muszą zrobić, to dalej przewijać, czytać i patrzeć, a historia powinna się dla nich rozwinąć” – powiedział Duenes.