Strach publiczny i „mnóstwo ostrożności”

Inny

Zastanawiam się, jak George Orwell zareagowałby na zdanie, które było wielokrotnie powtarzane przez rząd oraz urzędnicy uniwersyteccy uzasadnić niedawne rygorystyczne działania — takie jak kwarantanny i odebrania zaproszenia — w odpowiedzi na kryzys wywołany wirusem Ebola.

Ci urzędnicy mówią działają „z dużej ostrożności”.

Wydaje się być jednym z zwroty dnia , wyrażone przez przywódców, którzy próbują ograniczyć lub wyeliminować kontakt, nie tylko z osobami chorymi lub osobami, które opiekują się chorymi, ale z prawie każdym, kto pracował lub podróżował po krajach, w których rozprzestrzenił się wirus Ebola.

Orwell był słynnym krytykiem przemówień politycznych, zwłaszcza takich, które wykorzystywały eufemizm lub konstrukcje pasywne, by zaciemniać złe zachowanie lub unikać odpowiedzialności. W końcu popełniane są błędy.

W moich uszach „mnóstwo ostrożności” to osobliwa fraza. Brzmi to jak parodia rzeczowników zbiorowych, takich jak „stado gęsi” lub „wywyższenie skowronków”. Jaką ostrożność zachowasz, gubernatorze? No cóż, oczywiście duża ostrożność, sir.

„Obfitość ostrożności” niesie ze sobą również napięcie, które można znaleźć w oksymoronie (takie jak „duża krewetka”). „Obfitość” nie jest przeciwieństwem „ostrożności” na dosłownym poziomie. Jednak na poziomie konotacji obfitość sugeruje ekspansję, podczas gdy ostrożność sugeruje kurczenie się.

Co prowadzi mnie do tej strategii dla dziennikarzy: za każdym razem, gdy postać polityczna lub lider myśli chce działać „z dużą ostrożnością” – zwłaszcza gdy ryzyko jest ewidentnie niewielkie – poszukaj wielu sposobów, w jakie działają z „brak ostrożności” – moje określenie – gdy ryzyko jest duże.

O ile mi wiadomo, żaden Amerykanin nie zachorował na Ebolę w USA i nie zmarł na tę chorobę w USA. Z drugiej strony oto lista znacznie poważniejszych zagrożeń dla życia i zdrowia, na podstawie statystyk pobranych z CDC . Po każdym prawdziwym niebezpieczeństwie jest moja fantazja o tym, co lider może powiedzieć „z dużej ostrożności”.

• Około 35 000 Amerykanów zginęło w wypadkach samochodowych w 2009 roku. 22% z nich to ludzie w wieku od 15 do 24 lat. „Z dużej ostrożności zdecydowaliśmy się podnieść wiek uprawniający do prowadzenia pojazdu do 25 lat i znacznie poprawić jakość transportu zbiorowego w naszej społeczności”.
• 16 250 osób było ofiarami zabójstwa w 2010 roku, większość z nich z broni krótkiej. „Z dużej ostrożności postanowiliśmy zainicjować poprawkę do konstytucji, która pozwoli na rozsądne ograniczenia dotyczące posiadania broni”.
• 38 360 Amerykanów odebrało sobie życie w 2010 roku. „Z dużej ostrożności utworzymy lokalne ośrodki zdrowia psychicznego, bez względu na koszty, aby stworzyć sieć bezpieczeństwa dla osób cierpiących na choroby psychiczne”.
• Według Department of Veterans Affairs, aż 22 amerykańskich weteranów wojennych, a może więcej, każdego dnia odbiera sobie życie. To ponad 8000 rocznie. „Z dużej ostrożności postanowiliśmy pomnożyć dziesięciokrotnie budżet na opiekę nad żołnierzami i innymi ratownikami cierpiącymi na stres pourazowy i podniesiemy na to podatki. Z jeszcze większej ostrożności postanowiliśmy nie wysyłać naszych synów i córek na przedłużające się, odległe wojny, których nie możemy wygrać”.

Gorączka? Bół głowy? Bóle mięśni? Zapomnij o Eboli, szanse są astronomicznie większe, że masz grypę lub inny powszechny błąd. Źle poinformowani pacjenci z objawami podobnymi do wirusa Ebola mogą wymagać czasu i zasobów w ruchliwych izbach przyjęć, a lekarze obawiają się, że problem może się pogorszyć, gdy sezon grypowy wzrośnie. (Zdjęcie AP/Darron Cummings)

W USA jest o wiele więcej prawdziwych rzeczy, których można się bać. Grypa i zapalenie płuc spowodowały 53 826 zgonów w 2010 roku, a mimo to nie wymagamy od ludzi szczepienia na te powszechne choroby. Posługując się logiką gubernatorów, być może powinniśmy „z dużej ostrożności”.

Oto kilka możliwych tłumaczeń dla różnych zastosowań wyrażenia „z obfitości ostrożności”:

• Ponieważ nasi prawnicy nam tak kazali.
• Ponieważ wiem, że moi wyborcy nie wierzą w naukę.
• Ponieważ wiem, że moi wyborcy nie ufają rządowi.
• Ponieważ nie chcę być obwiniany za coś, co jest poza moją kontrolą.
• Ponieważ nie mam kręgosłupa, by robić to, co właściwe.
• Bo wolę demonizować bohaterskich opiekunów, żeby wyglądać na zdecydowanego.
• Ponieważ nasi prawnicy nam tak kazali. (Och, przepraszam, już to powiedziałem.)