Prezes firmy prasowej płaci za grę — wygrywam orły, wygrywam reszki

Milionowe wypłaty wspólne dla prezesów agencji informacyjnych pomimo zwolnień, cięć i stagnacji wynagrodzeń w terenie

Shutterstock.

Gannett i McClatchy nie mieli szczególnie dobrych lat finansowo w 2018 r. – przychody spadły, odnotowują stratę i spadają ceny akcji.

Koperty płac dla mężczyzn, którzy zarządzają obiema firmami, pozostały jednak całkiem niezłe — 5 257 224 dolarów dla Boba Dickeya w Gannett i 2 877 450 dolarów dla Craiga Formana w McClatchy.

Ani nie znajduje się w nieprzyzwoitym zakresie, który spowodował spadkobierca Disneya, który opłakuje wypłatę 65 milionów dolarów CEO Boba Igera. Mimo to nagrody odzwierciedlają praktyki wynagradzania firm, które w najlepszym razie są dziwne. Albo, można powiedzieć, oburzające w porównaniu do zwolnień i stagnacji płac za szeregowych newsroomów.

Wynagrodzenia obu mężczyzn w 2018 r. obejmowały premie za wykonanie określonej listy zadań – w przypadku Formana 1 milion dolarów – takich jak lepsze mierzenie wyników lub przyspieszenie przejścia na cyfrowe wiadomości.

Zapytałam ekspert ds. ładu korporacyjnego Charles Elson , długoletni krytyk akademicki wynagrodzeń dyrektorów generalnych, w jaki sposób ustalane są wynagrodzenia w mniejszych spółkach publicznych, takich jak te. Powiedział, że to proste, ale niezbyt dobre.

„Wszystko sprowadza się do grup rówieśniczych” – powiedział Elson, który kieruje ośrodkiem badawczym na Uniwersytecie Delaware. Konsultanci i komisja ds. wynagrodzeń w zarządzie najpierw opracowują listę aż tuzina porównywalnych firm i tego, co robią ich prezesi. „Wtedy płacą własnemu prezesowi 50 procent tej kwoty lub więcej”.

Uzasadnienie jest takie, że średnie lub wyższe wynagrodzenie jest niezbędne do przyciągania i utrzymywania talentów w biurze korporacyjnym. Elson tego nie kupuje. Powiedział, że bardzo rzadko dyrektor generalny skacze do podobnej pracy w podobnej firmie.

Zasadniczo więc system dla dyrektorów generalnych to „wygrywam orły, wygrywam reszki”. I jest samonapędzający się.

Informacje o wynagrodzeniach Prezesów znajdują się w wymaganych dokumentach Komisji Papierów Wartościowych i Giełd dla spółek publicznych. Są one składane w marcu lub kwietniu i związane z corocznymi spotkaniami, zwykle odbywającymi się w maju. Płatności za niektórych innych członków najwyższego kierownictwa są również uwzględnione.

W przypadku pięciu innych notowanych na giełdzie firm prasowych (sieci prywatne, takie jak Hearst czy Advance, nie muszą składać dokumentów), zgłoszone całkowite wynagrodzenie prezesów w 2018 r. wyniosło:

• Mark Thompson z The New York Times Co.: $ 6 138 483 . Jako jedyny wśród firm, Times odnotował silny rok wzrostu przychodów i wzrostów cen akcji. Meredith Kopit Levien, dyrektor operacyjny, otrzymała 150 proc. premii docelowej, ustalonej na początku 2018 roku, ponieważ przychody przekroczyły cele. Otrzymała 3 068 979 dolarów.
• Jim Moroney, który w połowie roku przeszedł na emeryturę jako dyrektor generalny AH Belo, która jest właścicielem The Dallas Morning News i niektórych firm zajmujących się reklamą cyfrową: 2 172 895 $ .
• Kevin Mowbray, dyrektor generalny Lee Enterprises, sieci małych i średnich gazet na Środkowym Zachodzie i Środkowym Zachodzie: 1351175 dolarów.
• W New Media Investment Group wynagrodzenie CEO i prezesa Mike'a Reeda nie zostało ujawnione, ponieważ sieć GateHouse technicznie kontraktuje na jego usługi zarządcze. Kirk Davis, dyrektor generalny GateHouse, otrzymał wynagrodzenie 1 703 092 $ .
• W Tribune Publishing dyrektor generalny Justin Dearborn został zwolniony pod koniec 2018 roku i zarabiał tylko 611 000 dolarów. Ale otrzymał 5 257 250 $ premii giełdowej, kiedy został zatrudniony w lutym 2016 r. i kwalifikuje się do wypłaty odpraw.

Wyczerpujące kryteria dla tych wypłat obejmują od 20 do 30 stron w dokumentach SEC.

Poprosiłem o komentarz Berniego Lunzera, prezesa News Guild, który powiedział, że zasada, która powinna obowiązywać, jest znacznie prostsza:

„Turbulencje w branży informacyjnej doprowadziły do ​​masowych zwolnień. Wśród dziennikarzy i innych pracowników, którzy pozostali, wielu przeszło dekadę lub dłużej bez podwyżki.

„Ale prezesi nie wydają się cierpieć. (Na przykład) dyrektorzy Tribune byli znani z wysokich zarobków – wyższych nawet niż ich odpowiednicy w większych, bardziej udanych publikacjach – oraz ze złotych spadochronów, którymi obdarowano ich, gdy odeszli w 2018 roku”.

Rozwiązania dotyczące nadmiernych wynagrodzeń były na stole od dziesięcioleci. Elson po raz pierwszy zaproponował w artykule w czasopiśmie z 2003 r., że należy porzucić standard grupy rówieśniczej i zamiast tego, aby dyrektorzy generalni byli opłacani na takich samych zasadach jak inni pracownicy — za wspólne cele wewnętrzne.

Fortuna waży krytycznie każdego roku. Piekący kawałek 2017 powiedział, że z labiryntem bramek i kategorii wypłat, „rady generalnie ustalają roczne premie do szeregu dostosowanych i zbyt łatwych testów porównawczych”. Artykuł cytuje byłego dyrektora generalnego, który zaproponował zmniejszenie obecnych poziomów wynagrodzeń i uproszczenie tego procesu: wystarczy zapłacić pensję i przyznać ograniczone opcje na akcje, jeśli ceny akcji wzrosną.

W praktyce zarządy, w tym gazety, nadal utrzymują wyższe poziomy wynagrodzeń, a czasem nawet zwiększają złożoność wypłat. Zmarszczka, z której korzysta obecnie kilka agencji informacyjnych, polega na dodawaniu nowych kategorii bramek za dodatkową opłatą. Więc nawet jeśli ogólne wyniki są złe, ich prezesi mogą zarobić setki tysięcy dolarów, na przykład na zwiększenie subskrypcji cyfrowych.

Przykładem jest premia w wysokości 1 miliona dolarów, którą zarobił dyrektor generalny McClatchy, Forman. Rada ustanowiła pięć „kategorii celów” na rok 2018, potencjalnie wartych 30 punktów każda:

„(i) wzmocnienie ogólnej korporacji wydajność dzięki wyrafinowanym pomiarom cyfrowym i przyspieszeniu struktury korporacyjnej „One Team”, składającej się z 30 punktów; (ii) usprawnienie zarządzania pracownikami poprzez stworzenie architektury systematycznego przeglądu wyników i planowania sukcesji, składającej się z 30 punktów; (iii) osiągnięcie celów finansowych, takich jak osiągnięcie zabudżetowanego operacyjnego cash flow oraz przyspieszenie racjonalizacji struktury kapitałowej Spółki, składającej się z 30 punktów; (iv) utrzymywanie i podnoszenie jakości dziennikarstwa oraz przyspieszenie cyfrowego postępu operacji informacyjnych i informacyjnych, składający się z 30 punktów; oraz (v) osiągnięcie określonych celów w zakresie rozwoju technologii i współpracy, składających się z 30 punktów.”

Forman odniósł sukces na każdym, zgodnie z szachownicą, więc otrzymał pełną kwotę bonusu.

Dla mnie brzmi to jak to, co Fortune nazwała „zbyt łatwymi testami porównawczymi”, wykonawczym odpowiednikiem pojawienia się w pracy i wykonywania swojej pracy.

Ale rzecznik McClatchy zaoferował następujący komentarz:

„Cele wyznaczone przez zarząd są powiązane z operacyjnymi wynikami finansowymi, przyspieszeniem naszej transformacji cyfrowej i innymi wskaźnikami związanymi z poprawą naszej struktury kapitałowej, w tym redukcją zadłużenia. W 2018 roku osiągnęliśmy znaczne postępy w tym zakresie.”

Rzecznicy Gannetta zostali poproszeni o komentarz, ale nie odpowiedzieli.

Moje dwa centy: prezesi gazet nie są tak opłacani, jak ci w niektórych innych branżach. Jednak dominujące premie i kategorie nagród nie są zsynchronizowane z poświęceniami, jakie dziennikarze, redaktorzy i inne osoby na schemacie organizacyjnym poczynili w ciągu ostatnich pięciu lub dziesięciu lat.

Co więcej, ogólna argumentacja za reformą płac dyrektorów generalnych jest bardzo przekonująca. Ale deski są uparte w swoim oporze. Wszyscy inni to robią i wydaje się to dość racjonalne.

Nie wstrzymuję oddechu, aby choć jedna tablica podchwyciła te obawy i zaostrzyła przeszkody dla wielomilionowych pakietów płac. Jeśli tak, to chciałbym otrzymać premię w wysokości 100 000 USD.