Weryfikacja faktów przez NPR w czasie rzeczywistym przyciągnęła miliony czytelników

(Zrzut ekranu, NPR.org)

Gdy Donald Trump i Hillary Clinton przygotowywali się do kolejnej debaty w poniedziałek wieczorem, dziennikarze i redaktorzy NPR zgięli palce i zabrali się do pracy.

Przez następne półtorej godziny Clinton i Trump obrzucali się nawzajem oskarżeniami, stanowiskami politycznymi i jednymi tekstami. Niejednokrotnie Clinton prosił widzów w domu, aby skonsultowali się z weryfikatorami faktów.

Związane z : Jak zweryfikować politykę i media?

Najwyraźniej właśnie to zrobili. Do dzisiejszego ranka co najmniej 6 milionów ludzi zgromadziło się na transkrypcji debaty, którą w czasie rzeczywistym sprawdzało 20 dziennikarzy NPR.

Transkrypcja, która liczyła ponad 40 stron, była eksperymentem polegającym na sprawdzaniu faktów w czasie rzeczywistym dla NPR, który trwał tygodnie. Okazało się to ogromnym sukcesem publicznej sieci radiowej, przyciągając 7,4 miliona odsłon i zapewniając największy ruch w historii NPR.org.

Koncepcja sprawdzania faktów na żywo w debatach w NPR zaczęła kiełkować wkrótce po tym, jak sieć zakończyła relacjonowanie krajowych konwencji Republikanów i Demokratów, powiedziała Amita Kelly, cyfrowa redaktorka i producentka na biurku NPR w Waszyngtonie. Wygłosili sprawdzone przemówienia od Clinton oraz atut , historie, które cieszyły się popularnością wśród widzów NPR. Tak więc, jeśli chodzi o debaty, pracownicy byli pewni, że sprawdzanie faktów znów będzie się pojawiać.

Ale w jaki sposób mieliby dostarczyć na miejscu krytykę debaty w czasie rzeczywistym? I tu właśnie pojawił się David Eads. Eads, twórca aplikacji informacyjnych dla NPR Visuals, pracował nad zespołem projektantów i programistów, aby sprostać technicznym potrzebom projektu. We wtorek, po tygodniach przygotowań, Eads wysłał tweeta wyjaśniając pracę zespołu.

usługa transkrypcji ←→ google app script → google doc (+18 factcheckers) ←→ serwer → s3 → wbudowany widżet https://t.co/Dzt3a0O4rL

— David Eads (@eads) 27 września 2016

Oto, jak to wszystko działało: kiedy debata rozpoczęła się o godzinie 21:00, NPR miał usługę transkrypcji, która zapewniała transkrypcję chwil po chwili uwag każdego kandydata w czasie rzeczywistym. Następnie fragment kodu odczytał ten zapis i wrzucił go do Dokumentów Google. Stamtąd 20 dziennikarzy NPR w różnych rytmach skomentowało transkrypcję, sprawdzając fakty i dodając kontekst.

Kelly zatwierdził adnotacje, które były następnie umieszczane na stronie na NPR.org przez osobny fragment kodu, który sprawdzał transkrypcję co 10 sekund. Powstały transkrypcja można było osadzić, a wiele stacji członkowskich NPR, w tym WNYC, zdecydowało się na sprawdzenie faktów.

Prawdziwą siłą projektu, powiedział Kelly, jest zbiorowy potencjał umysłowy dziennikarzy NPR. Reporterzy z kręgów bezpieczeństwa narodowego i imigracji wnieśli różne ekspertyzy, aby odnieść się do faktów, tworząc rodzaj „umysłu roju”, który był silniejszy niż jakikolwiek inny reporter.

„To była dla nich szansa na przekazanie wiedzy, którą wszyscy mają na swoich bitach” – powiedział Kelly.

Sprawdzanie faktów w czasie rzeczywistym istnieje już od jakiegoś czasu; PolitiFact, projekt należącej do Poyntera Tampa Bay Times, opisał przemówienie prezydenta Obamy o stanie Unii z 2015 r. w czasie rzeczywistym za pomocą Genius. Inne agencje informacyjne, w tym argentyńskie Chequeado, również eksperymentowały z formą.

Ponadto kilka innych organizacji informacyjnych, w tym The New York Times, The Washington Post, PolitiFact i FactCheck.org, również w poniedziałek wieczorem w pełni sprawdzało fakty. Ruch do trzech największych projektów sprawdzających fakty w Stanach Zjednoczonych wzrósł w tym roku, być może z powodu nadmiaru oświadczeń podważających fakty w ostatnim czasie.

Biorąc pod uwagę sukces poniedziałkowego eksperymentu, NPR prawdopodobnie powtórzy ten proces z pozostałymi debatami w wyborach prezydenckich, powiedział Eads. Weryfikacja faktów wykazała ponadprzeciętne wykorzystanie telefonów komórkowych i bardzo długi czas spędzony w witrynie (ponad dziewięć minut), co wskazuje, że ludzie otwierali stronę z artykułami na swoich telefonach i używali jej jako drugiego ekranu podczas debaty.

Powiedział, że odpowiedź z ust do ust również była zachęcająca.

„Jedną z rzeczy, które widziałem na Facebooku, było to, że ludzie nazywali to »zasięgiem politycznym dla dorosłych«” – powiedział Eads.

Uwaga redaktora: Ta historia została zaktualizowana.