Relacja na żywo z sytuacji zakładników na Filipinach wywołuje krytykę, debata

Kiedy dziennikarze na Filipinach to usłyszeli w poniedziałek mężczyzna przetrzymywał turystów w autobusie jako zakładników , stanęli przed trudnym pytaniem: czy powinni transmitować sytuację na żywo?

Wiele agencji informacyjnych zdecydowało się na transmisję na żywo, dając widzom dostęp z pierwszego rzędu do kryzysu, który doprowadził do śmierci ośmiu turystów i porywacza zakładników Rolando Mendozy, byłego policjanta, który został zwolniony w zeszłym roku po oskarżeniu o wymuszenie i rozbój.

Relacje na żywo i zaangażowanie dziennikarzy w kryzys wywołały dyskusję na temat trzech kluczowych kwestii, nad którymi Filipińczycy wciąż dyskutują:

• Spór między dziennikarzami a opinią publiczną co do tego, w jaki sposób należało opisać sytuację
• Potrzeba lepszej komunikacji między dziennikarzami a policją podczas sytuacji zakładników
• Różnice między sposobem, w jaki Filipiny i USA stosują wytyczne etyczne w sytuacjach kryzysowych

Dlaczego relacje w mediach wywołały krytykę

Konsumenci wiadomości korzystali z Twittera publicznie winić media za narażenie życia turystów i umożliwienie Mendozie, który miał dostęp do telewizora w autobusie, śledzenia reakcji policyjnego zespołu szturmowego. Widzowie byli szczególnie zaniepokojeni tym, że nagrane na żywo nagrania z aresztowania brata Mendozy spowodowały, że porywacz stał się bardziej agresywny. Krótko po aresztowaniu z wnętrza autobusu padły strzały.

Wielu napisało na Twitterze i opublikowało na Facebooku link do historii 11-letniego Poyntera, w której guru etyki Bob Steele napisał, dlaczego dziennikarze nie powinni relacjonować na żywo sytuacji z zakładnikami. Zarzucili mediom, że nie przestrzegają wytycznych i przeprowadzają wywiad z Mendozą podczas impasu.

Jedna lokalna stacja radiowa udzieliła wywiadu na żywo z nim. ABS-CBN , jedna z głównych filipińskich sieci nadawczych, również przeprowadziła z nim wywiad, ale wyemitowała go później. I na prośbę Mendozy pojawił się jeden dziennikarz audycji pomóc w negocjacjach .

Tony Velasquez, starszy korespondent ABS-CBN i prezenter anglojęzycznego kanału informacyjnego ANC, powiedział, że stacja rozważyła implikacje swojej decyzji o transmitowaniu sytuacji zakładników na żywo. Zaznaczył, że decyzja byłaby łatwiejsza do podjęcia, gdyby istniała lepsza komunikacja między policją a dziennikarzami.

„Większość naszych kolegów zgadza się, że nasz nadrzędny cel, jakim jest dostarczanie informacji, uzasadnia utrzymywanie transmisji na żywo” – powiedział Velasquez w e-mailu. „Ale z perspektywy czasu niektórzy przyznali również, że władze mogły i powinny były postawić nogę, gdy sytuacja stała się krytyczna, i nakazały, aby przerwać transmisję na żywo przed podjęciem jakichkolwiek prowokacyjnych działań przeciwko wzięciu zakładników”.

Maria Ressa, szefowa ABS-CBN News & Current Affairs i dyrektor zarządzająca ANC, opowiedziała w e-mailowym wywiadzie o niepewności i chaosie wokół sytuacji zakładników. Powiedziała, że ​​policja udzieliła niewielkich wskazówek, a na miejsce zdarzenia sprowadzili członków rodziny i pozwolili im swobodnie rozmawiać z mediami.

„Moim zdaniem, omawianie tych sytuacji jest zawsze walką między dziennikarzami, których celem jest opowiedzenie historii, a władzami, które muszą rozwiązać sytuację” – powiedział Ressa. „Kontrolowanie informacji jest częścią rozwiązania tego problemu. Jeśli władze sprawują kontrolę, ustanawiają podstawowe zasady. Ułatwia pracę dziennikarzom”.

Policja, która była szeroko krytykowana za zepsucie próby ratowania, przyznała, że zespół szturmowy, który próbował ratować zakładników, był nieodpowiednio przeszkolony .

Starając się pomóc policji i mediom, prezydent Benigno Aquino III wyznaczył urzędników państwowych na spotkania z różnymi grupami medialnymi aby ustawić parametry dotyczące przyszłych sytuacji z zakładnikami.

Uwzględnianie różnic kulturowych w zasięgu

Ressa i inni z ABS-CBN powiedzieli, że powszechnie akceptowane w USA praktyki dziennikarskie są nie tak istotne w połowie świata .

„Każdy kraj ma swoją własną tradycję dziennikarstwa i kultury, co może zmienić sposób działania dziennikarzy” – powiedział Ressa.

Była jedną z pierwszych osób, które w poniedziałek opublikowały na Twitterze link do wytycznych Steele'a, ale we wtorek broniła powodów, dla których dziennikarze postąpili inaczej. W odpowiedzi na krytykę mediów, Ressa napisała na Twitterze : „W Phil, gdzie niektórzy urzędnicy zwracają się nawet do dziennikarzy o negocjacje, zasady są zupełnie inne. Siedzenia zakładników różnią się w zależności od kultury i kontekstu”.

To nie pierwszy raz, kiedy media na Filipinach relacjonowały na żywo sytuację z zakładnikami lub próbowały przeprowadzić wywiad z porywaczem zakładników. Ressa powiedział, że podczas podobnego incydentu z porwaniem autobusu na Filipinach trzy lata temu większość lokalnych stacji radiowych przeprowadziła wywiad z porywaczem zakładników na żywo.

Program telewizji kablowej ANC „Media in Focus” zajęła się różnicami w jaki sposób media amerykańskie i filipińskie opisują sytuacje z zakładnikami. Program tweetowany z najważniejszymi wydarzeniami z wywiadu „Media in Focus” między Ressą i Vergelem Santosem z Filipińskie Centrum Wolności i Odpowiedzialności Mediów . Jeden przeczytaj tweet : „Ressa: Czy w tym kraju dziennikarze NIE przeprowadzali wywiadu z porywaczem zakładników? Vergel Santos: Przynajmniej tyle możesz zrobić”.

Jojo Maliga , redaktor/autor tekstów dla ABS-CBN, rozmawiał ze mną przez e-mail o różnicach w zasięgu.

„Reportowanie na żywo ze scen z zakładnikami jest standardem w filipińskich mediach” – powiedział Malig. „Widzowie/słuchacze/czytelnicy oczekują wywiadów medialnych z porywaczami, porywaczami i grupami terrorystycznymi. Nie można powiedzieć, że sposób obsługi relacji był niewłaściwy, ponieważ oczekiwano, że tak będzie.”

Ale czy to było?

Ressa wyjaśniła, że ​​wielu na Filipinach ma oczekiwania wobec mediów, które mogą różnić się od tych w innych krajach. I inaczej polegają na mediach.

„Ludzie oczekują relacji na żywo i jesteśmy krytykowani, jeśli tego nie dajemy” – powiedziała Ressa. „Mamy słabe instytucje i endemiczną korupcję, a dyskusje w grupach fokusowych pokazują, że media to jedna z niewielu instytucji, którym Filipińczycy ufają. Kiedy mają problemy, biegną do nas. Częściowo jest to spowodowane tym, że gdy wysyłamy zespoły informacyjne do obszarów dotkniętych katastrofą, automatycznie wdrażamy również zespół usług publicznych”.

Ponowna ocena decyzji o rozpoczęciu transmisji

Chociaż kryzys zakładników się skończył, rozmowa na temat tego, jak go relacjonowano, pod wieloma względami dopiero się zaczęła. Dziennikarze i konsumenci wiadomości oceniają teraz relacje w mediach i jak można było inaczej potraktować.

Paweł Pajo , wykładowca matematyki stosowanej w De La Salle — Kolegium św. Benilde , Utworzony Ankieta dla wszystkich zainteresowanych relacjami w mediach. Pajo powiedział w e-mailowym wywiadzie, że ma nadzieję wykorzystać wyniki ankiety (które wciąż zbiera), aby ocenić, w jaki sposób relacje w mediach są zgodne z wytycznymi Steele'a.

W ABS-CBN Ressa prowadziła ciągłe rozmowy ze swoimi kolegami na temat innych sposobów, w jakie stacja – i ogólnie media – mogły podejść do tej historii.

Istnieją alternatywy dla relacji na żywo, powiedział mi Steele Poynter w wywiadzie telefonicznym. Nawiązując do wielu rad, które zaoferował ponad dekadę temu, Steele zwrócił uwagę, że dziennikarze mogli zgłaszać się ze sceny, ale nie na żywo. Powiedział, że nie emitując na żywo materiałów z sytuacji kryzysowych, dziennikarze mogą pominąć szczegóły, które mogą potencjalnie zaszkodzić zaangażowanym osobom.

Zasugerował, aby dziennikarze opisujący sytuacje z zakładnikami zadawali sobie pytanie: Co i kiedy widzowie powinni wiedzieć?

„Oczywiście ludzie musieli dużo wiedzieć o tej bardzo niestabilnej sytuacji na ulicach Manili i musieli o tym wiedzieć szybko” – powiedział Steele. „Ale czy musieli to wiedzieć od razu? Trudno to usprawiedliwić”.