Hearst obiecuje dziennikarzom w swoich gazetach brak urlopów, żadnych cięć płac

Zamiast tego dyrektor generalny firmy ogłosił podwyżki i pulę premii oraz wyeliminował cele budżetowe dotyczące premii dla kadry kierowniczej

Siedziba główna San Francisco Chronicle w sąsiedztwie SoMa. Kronika jest jednym z 25 dzienników należących do Hearsta. (Obrazy Tada/Shutterstock)

Przełamując trend w branży prasowej, Hearst Corporation poinformowała swoje redakcje, że nie będzie zwolnień, urlopów i cięć płac w trakcie informowania o koronawirusie.

W rzeczywistości, dyrektor generalny Hearst, Steven Swartz, powiedział wydawcom i redaktorom podczas telekonferencji w tym tygodniu, że firma daje 1% premii wszystkim pracownikom, później utworzy dodatkową pulę premii i zrzeka się celów budżetowych, które określają premie dla kadry kierowniczej.

Ponadto firma kupuje sześciocyfrowe reklamy telewizyjne na niektórych rynkach, aby promować gazety i informacje o ich pandemii.

Telekonferencja miała charakter wewnętrzny, ale została podsumowana dla Poyntera z kilku źródeł, które prosiły o anonimowość.

Do 24 dzienników Hearsta należą San Francisco Chronicle, Houston Chronicle, San Antonio Express-News, Times Union of Albany w stanie Nowy Jork oraz grupa z Connecticut.

Inne sieciówki i pojedyncze gazety dokonały serii przygnębiających cięć w odpowiedzi na nagły spadek reklam drukowanych, gdy moi koledzy Kristen Zając oraz Tom Jones zgłaszali się. A w większości miejsc reklama drukowana szybko spadała jeszcze na początku tego roku.

W przeciwieństwie do tego wydaje się, że Hearst zdecydował, że kompleksowe raporty lokalne na temat pandemii i recesji są okazją do zaprezentowania pracy w służbie publicznej i zbudowania publiczności.

Pomaga to, że Hearst jest firmą prywatną, różnorodną i bogatą. Jej dział czasopism z Cosmopolitan i innymi tytułami był motorem wzrostu przez wiele lat. Po drodze dokonał wielu sprytnych inwestycji w cyfrowe firmy i ustanowił międzynarodowy ślad.

Sieci będące własnością publiczną muszą zadowolić inwestorów, którzy będą słuchać długofalowej historii strategicznej, ale przede wszystkim uważnie przyglądają się kwartalnym raportom zysków. A zarówno sieciówki, jak i niezależne papiery mogą mieć mało gotówki lub nadmiernie zaciągać pożyczki, co wydaje się nie pozostawiać innego wyboru, jak tylko ciąć.

W przeciwieństwie do Hearsta, prywatnego Advance Local rodziny Newhouse, również będącego częścią większej firmy medialnej, wypatroszył pozostałą operację drukowania wiadomości w Cleveland Plain Dealer zaledwie w tym tygodniu, po przegranej rywalizacji dwóch gazet w Nowym Orleanie i sprzedaniu The Times-Picayune swojemu rywalowi, The Advocate, w zeszłym roku.

W grudniu 2016 roku przedstawiłem profil zarządzania papierami firmy Hearst w artykule w Houston Chronicle. Obejmuje ona pozyskanie pierścienia mniejszych tygodników, jeśli to możliwe, oraz dwupoziomową strukturę podstawowego i płatnego raportu cyfrowego premium.

Firma ma głęboką kadrę redakcyjną i kierowniczą i zazwyczaj promuje od wewnątrz. W ostatnich latach szef działu prasowego Mark Aldam stał się numerem dwa Swartza w całej firmie, a Jeffrey Johnson, który był wydawcą kilku większych gazet, zastąpił Aldama.

Aldam cieszył się wśród redaktorów reputacją ścisłej kontroli budżetowej, więc cięcia nie są niespotykane dla grupy Hearst.

Hearst może być odstający, nie tylko w swoich działaniach dotyczących newsroomów w czasie kryzysu, ale także w długiej grze, w którą gra ogólnie. Chciałabym jednak myśleć, że zakład Hearsta się opłaca i inspiruje innych inwestorów z głębokimi kieszeniami, osoby prywatne i firmy, do dostrzeżenia potencjału biznesowego w podupadłej branży prasowej.

Rick Edmonds jest analitykiem biznesu medialnego firmy Poynter. Można się z nim skontaktować pod adresem e-mail.