Kohorta: Jak wygląda klasyczne przeszkolenie w zakresie przywództwa

Q&A z Rachel Smolkin, wiceprezesem i redaktorem wykonawczym CNN Politics

„Jedną z moich absolutnie ulubionych rzeczy w pracy w CNN jest liczba niesamowicie utalentowanych kobiet, które pełnią kluczowe role we wszystkich częściach organizacji” – powiedziała Rachel, na zdjęciu po lewej stronie, otwierając panel Badass Women of Washington CNN. (CNN)

Uwaga redaktora:

Rachel Smolkin jest wiceprezesem i redaktorem wykonawczym CNN Politics. Przypisuje się jej pomoc w transformacji CNN na jej globalnych platformach cyfrowych, częściowo dzięki jej decyzjom o zatrudnieniu i filozofii zarządzania. Obecnie Smolkin nadzoruje około 60 pracowników i współpracuje z dziesiątkami innych.

Rozmawiając z nią, jest oczywiste, że została klasycznie wyszkolona w zakresie przywództwa — ukończyła program Sulzberger Executive Leadership Program na Columbia University i była redaktorem naczelnym w Politico i American Journalism Review. W niedawnym wywiadzie rozmawiałem ze Smolkinem o wartości rzucenia, odklejenia i oddzielenia się od dupków.

To pytania i odpowiedzi zostały lekko zredagowane dla jasności, zwięzłości i kontekstu.

Mel Grau: Myślę, że w Kohorcie są kobiety, które starają się być tam, gdzie Ty jako wiceprezes tak szanowanej globalnej marki. Jak się tam dostałeś?

Rachel Smolkin: Moją pierwszą pracą po college'u była praktyka w Philadelphia Inquirer, obejmująca hodowle grzybów w południowej Pensylwanii. Więc zawsze mówię ludziom, że zaczynałem swoją karierę od kompostu grzybowego, a teraz zajmuję się Waszyngtonem.

Jeśli spojrzysz wstecz na cały mój łuk kariery – jeśli możesz nazwać coś, co tak bardzo kręci się wokół łuku – zabrałem się za to, zawsze szukając możliwości, w których będę się rozwijać i najwięcej się uczyć.

W wieku około 20 lat porzuciłem pracę, która nie działała dobrze i nie miałem innej pracy. Wszyscy, z wyjątkiem mojego męża, mówili, że to straszna pomyłka i że zrujnowałam swoją karierę. Ale wtedy wiedziałem, że to była właściwa rzecz. Skończyło się na tym, że była to najlepsza decyzja w karierze – poza przejściem do CNN – jaką podjęłam, ponieważ pozwoliła mi myśleć o tym, kim jestem jako dziennikarz i jaką karierę naprawdę chciałem mieć.

MG: Jak postrzegasz technologię cyfrową, w szczególności służącą bardziej zróżnicowanej publiczności, a przynajmniej próbującą… zasięg bardziej zróżnicowana publiczność?

RS: Ważne jest, aby mieć personel, który reprezentuje tę różnorodność naszych odbiorców. Polityka jest zdominowana przez mężczyzn. W naszym zespole mamy oczywiście niesamowity męski talent. Ale jestem też bardzo dumna z kobiet, które mamy w zespole na każdym szczeblu organizacji.

Innym ważnym elementem jest przemyślenie różnorodności oferowanego przez nas pokrycia. Niektóre z nich to bycie świadomym takich rzeczy, jak głosy wyborców, ale także patrzenie na beaty, które mamy. Za chwilę dodamy pisarza kultury politycznej.

Newsroomy mają tendencję do silosowania. Drużyna polityczna różni się od drużyny sportowej, biznesowej, rozrywkowej. Ze względu na sposób, w jaki tworzymy beaty w newsroomie, czasami tracimy połączenie. I jest teraz tak ważny związek kulturowo-polityczny, że myślę, że możemy wykonać znacznie lepszą robotę dla naszych odbiorców.

Ten artykuł pierwotnie ukazał się w wydaniu The Cohort, biuletynu Poyntera dla kobiet kopiących tyłki w mediach cyfrowych. Dołącz do rozmowy tutaj.

MG: W kwietniu 2017 roku rozmawiałeś z redaktorem Poyntera Benem Mullinem o cyfrowej transformacji, którą prowadziłeś w CNN. Powiedziałeś wtedy, że twój personel był pobudzony w odpowiedzi na regularne ataki prezydenta Donalda Trumpa na CNN. Czy dwa lata później nadal tak jest? Jak się wszyscy czujecie?

RS : Jesteśmy podekscytowani. Moja filozofia to: sprowadzaj utalentowanych ludzi. Stwórz jasne poczucie misji. Potem pozwalasz im to robić.

Niedługo po tym, jak zacząłem pracować w CNN, mój kolega wpadł do mojego biura i powiedział: „Rozumiem, co teraz robisz”. A ja powiedziałem: „Och, co ja robię?” i powiedział: „Zatrudniasz naprawdę utalentowanych ludzi, którzy nie są dupkami”. Śmiałem się. 'Tak, ty to masz. Złamałeś moją filozofię zarządzania. Właśnie to robię”.

MG: Jest taki klimat, że czasami ludzie z telewizji są o wiele bardziej zuchwali, hardcorowi, nie boją się krzyczeć na różne rzeczy. Czy jako menedżer musisz być bardziej zdyscyplinowany?

RS : Po pierwsze, chciałbym powiedzieć, że moi koledzy z CNN to najmilsi ludzie, z którymi kiedykolwiek pracowałem. Wolf Blitzer jest tak samo miły poza anteną, jak jest na antenie. Kiedy moja drużyna zaczynała, podszedł i rozdał wszystkim kruche orzechy.

Jesteśmy tutaj, aby sobie nawzajem pomagać. Wznosimy się i upadamy jako zespół. Kiedy tworzysz kulturę, myślę, że jest to coś, o czym musisz regularnie rozmawiać i podkreślać. Oczekuję tego od mojego zespołu. Jestem bardzo szczęśliwy, że mam to w zamian od mojego zespołu.

MG: W zeszłym roku napisałeś felieton o Anthonym Bourdainie i Kate Spade. Napisałeś , „Pod światło, które rozproszyli Spade i Bourdain, wkradła się ciemność. I dla tak wielu z nas dociera ona na krawędzie, czasami trzymana na dystans, czasami się zbliża”. To było raczej poruszające i osobiste. Jak zarządzasz swoim zdrowiem psychicznym i wspierasz swój zespół?

RS : Pracowałem tak intensywnie, że w kampanii 2016 było to chyba w czasie konwentu, dałem się przesadnie wyczerpać. A to nie było dla mnie dobre. I to nie było dobre dla mojej rodziny. I nie było to dobre dla mojego zespołu.

Od tego momentu nauczyłem się, że muszę trochę inaczej pomyśleć o utrzymaniu. Zaczęłam brać jogę, którą robię co tydzień i którą uwielbiam. Zacząłem bardziej koncentrować się na wakacjach, które wyjeżdżam z rodziną. Niedawno wróciłem na zajęcia taneczne, które zrobiłem dorastając, uwielbiałem je i tęskniłem za nimi.

Mówię do mojego zespołu: jesteś w trakcie bardzo intensywnego okresu dziennikarstwa. Musimy postępować właściwie według naszych odbiorców. Musimy też zająć miejsce dla siebie. Musimy mieć pewność, że podejmujemy chwile regeneracji, które są dla nas piękne. Dla niektórych może to być gotowanie. Dla niektórych może to być wędrówka, pójście do muzeum sztuki lub czytanie. Cokolwiek to jest dla ciebie, myślę, że tak ważne jest, aby wykorzystać te chwile i je wyrzeźbić.

MG: Największą rzeczą w Kohorcie jest oczywiście mówienie o naszych sukcesach. Ale inną rzeczą, którą cenimy, jest szczerość w kwestii tego, gdzie upadamy. Jaka była jedna z twoich największych niepowodzeń w pracy?

RS : Zwykle bardzo skupiamy się na sukcesie, ale nauczyłem się dużo więcej z moich porażek. Powiedziałbym też, że nauczyłem się od momentów, w których czułem, że utknąłem. Myślę, że odporność jest bardzo niedocenianą cechą w branży informacyjnej i przywództwie. Ponieważ w tych momentach, kiedy czujesz, że utknąłeś, musisz pomyśleć o tym, jak się odkleić. Kolega ostatnio powiedział mi, że nie jest fajnie wpaść do dziury, ale jest dużo mocy w tym, że możesz się z niej wydostać.

Jedyne, co dodałbym do tego, to to, że nie musisz sam się wspinać. Znajdź grupę ludzi, którzy pomogą Ci z tego wyjść.

Aby uzyskać dodatkowe informacje, wewnętrzne żarty i bieżące rozmowy o kobietach w mediach cyfrowych, zarejestruj się, aby otrzymywać The Cohort na swoją skrzynkę odbiorczą co drugi wtorek.