Najlepsze klasyczne filmy na temat dreszczy: ponadczasowe rekomendacje filmowe

Rozrywka

Na Shudder można znaleźć jedną z największych na świecie kolekcji przełomowych horrorów, nowych seriali grozy i całkowicie dziwacznych oryginałów. To wysokiej jakości oprogramowanie do przesyłania strumieniowego oferuje szeroki wybór nieedytowanych horrorów, thrillerów i filmów o zjawiskach nadprzyrodzonych za naciśnięciem jednego przycisku. W pojedynkę poprawili wrażenia wizualne fanów horrorów na całym świecie, jednocześnie tworząc bezprecedensową platformę dla mniejszych filmów i twórców, którzy mogą rozwijać się na wielką skalę.

Głównym celem Shudder jest wspieranie nieodkrytych filmów eksperymentalnych i twórców filmowych, ale zapewnia także nadmierną liczbę ponadczasowych horrorów, które z czasem będą coraz lepsze. Oto spojrzenie na niektóre z klasycznych horrorów, które są obecnie przesyłane strumieniowo w Shudder, od przerażających sąsiadów po okrutnych morderców rodzinnych i przerażające istoty nadprzyrodzone.

Spis treści

• 1 Karnawał Dusz
• 2 Dzieci kukurydzy
• 3 Wyblaknij do czerni
• 4 Halloween (1978)
• 5 piekielnik
• 6 Noc żywych trupów
• 7 Nosferatu (1979)
• 8 Pierścień
• 9 Masakra na Slumber Party
• 10 Teksańska masakra piłą mechaniczną

Karnawał Dusz

Stare, ale dobre, Carnival of Souls z czasem staje się coraz lepsze. Ten film podąża za Mary, jedyną ocalałą ze śmiertelnego zderzenia, która zostaje przyciągnięta – nie, namagnesowana – do tajemniczego opuszczonego wesołego miasteczka. Ma zadowalająco nastrojowy ton. W porównaniu do filmu o człowieku z nożem, ten porusza się wolno. Według wszystkich doniesień jest to wolno rozwijająca się historia z wieloma zwrotami akcji, które w większości rozwiązują się na końcu… lub przynajmniej wszystkie połączenia z rzeczywistością są całkowicie i wyraźnie zerwane… Nigdy nie twierdz, że nie ostrzegaliśmy!

Dzieci kukurydzy

Krótka historia Stephena Kinga posłużyła za podstawę filmu Children of the Corn. Chociaż te dzieci wydają się słodkie i niewinne, w rzeczywistości są potworami o zimnych sercach, które należy uziemić na zawsze.

Jedną z jego najlepszych filmowych adaptacji jest ta z 1984 roku, która zachęca wszystkich rodziców do ponownego rozważenia posiadania dzieci. Te dzieciaki nie są zwykłymi bachorami; są złośliwymi zabójcami, którzy torturują się nawzajem i mordują wszystkich dorosłych, którzy staną im na drodze, w tym ich rodziców. Wspierają młodego Izaaka, granego przez Johna Franklina, konwencjonalnego przywódcę kultu, jako ich przywódcę. Remaki tego niesamowitego, prowokującego klasyka nie wypadły tak dobrze.

Wyblaknij do czerni

W Fade to Black Eric, bardzo niespokojny kinoman z głęboką miłością do czarno-białych filmów, dzielnie walczy o znalezienie swojego miejsca na świecie. Po pewnym czasie ten mężczyzna-dziecko pęka i wpada w morderczy szał, mordując zarówno członków rodziny, jak i przyjaciół, jednocześnie wcielając się w postacie znanych postaci filmowych. To zdumiewające, że poradnictwo w zakresie zdrowia psychicznego nie było od razu zalecane dla tego filmu i jego scenarzystów przed rozpoczęciem produkcji.

Psychologiczne aspekty tego filmu są absolutnie szalone. Natychmiastowo wciągnięta do głowy Erica, gdy przechodzi przez każdą zmianę, jest publiczność. Po obejrzeniu tego filmu możesz wybrać się na spacer zamiast wracać na chwilę do kina.

Halloween (1978)

Dzięki zastosowaniu długich ujęć, dzielonego kadrowania i wykorzystaniu muzyki do zapowiadania trudnych chwil pierwszy film o Halloween (z 1978 r.) przesunął granice konwencjonalnego opowiadania historii w konwencjonalnych i technicznych środkach opowiadania historii.

Sama narracja była tak nowatorska i współczesna jak na swoje czasy, że widzowie byli zachwyceni Laurie Strode (Jamie Lee Curtis), a nawet Michaelem Myersem, szczególnie w kolejnych odcinkach Halloween, które skupiały się na historii rodziny Myers. Seria Halloween to obecnie jedno z najbardziej wiarygodnych i niezawodnych dzieł w annałach horroru.

piekielnik

Debiut Hellraiser Clive'a Barkera w 1987 roku był jedynie tradycyjnym „wierzchołkiem góry lodowej”. Atrakcyjność estetyczna tego klasycznego horroru jest połączeniem jego czasu i nieszablonowej inspiracji. Historia koncentruje się wokół legendarnego królestwa złośliwych stworzeń, na czele którego stoi Pinhead. Z wystarczającą ilością horroru ciała i krwi, aby wypełnić pełną serię filmów w jednym filmie, ten jeden horror o charakterze jednoznacznie seksualnym był mile widzianą odmianą od zalewu slasherów w tamtym czasie.

Współcześni widzowie mogli ponownie obejrzeć sitcom po jego słynnym remake'u odwiecznie popularnego Ricka i Morty'ego dzięki Hulu, który ożywił go dopiero w zeszłym roku.

Noc żywych trupów

W Nocy żywych trupów George'a Romero są zombie. Noc żywych trupów, dystrybuowana przez firmę Continental, to zarówno świetne odświeżenie współczesnego thrillera o zombie, jak i przesłanie o stosunkach rasowych. Ten film, pionier niskobudżetowego, partyzanckiego filmu, został nakręcony w pobliżu Pittsburgha za około 100 000 dolarów. W tamtym czasie był nieco kontrowersyjny ze względu na użycie czarnego bohatera jako głównego bohatera oraz „nadmierne” użycie przemocy i okrucieństwa według standardów lat 60. Końcowe sceny doskonale uzupełniają satyrę społeczną, kładąc podwaliny pod mnóstwo innych horrorów o zombie.

Nosferatu (1979)

Niemiecki ekspresjonistyczny strach przeniknął Nosferatu, gdy film miał premierę w 1922 roku. Film jest prawdziwym klasykiem, który miał się nie powtórzyć, dopóki Werner Herzog nie dał mu kolejnej szansy ponad 50 lat później. Początkowo wydawało się nieprawdopodobne, że Herzog, który był wówczas znany ze swoich twardych dokumentów, wróci do tej historii, ale Nosferatu z 1979 roku pokazał coś innego. Ta stylowa rekreacja została wyprodukowana w dwóch językach: angielskim i niemieckim, z których ten ostatni można zobaczyć na Shudder.

Ten film znalazł się na liście tylko ze względu na naturalną zdolność tej historii do przetrwania w kulturze popularnej przez ponad sto lat. Sprawdź NOS4A2, wariację na temat współczesnego klasyka Joe Hilla, jeśli szukasz bardziej współczesnej interpretacji tego utworu.

Pierścień

Kaseta VHS, która wszystko kręci… Szczytem kategorii J-horror jest adaptacja Ringu z 1998 roku, znana również jako Ringu, z udziałem Nanako Matsushima, Miki Nakatani i Hiroyuki Sanada. Fabuła filmu Hideo Nakaty, który powstał na podstawie powieści o tym samym tytule, posłużyła zarówno jako haczyk, jak i sprytna strategia marketingowa. Publiczność mogła spekulować, czy oglądanie filmu, który zabrania komukolwiek odważnego oglądania, może nieumyślnie spowodować, że stanie się celem klątwy. Film później posłużył jako inspiracja dla wielu amerykańskich i japońskich przeróbek.

Masakra na Slumber Party

The Slumber Party Massacre pokazuje, jak posiadanie kilku przyjaciół na noc może zakończyć się katastrofą. Ten film jest dla każdego, kto miał imprezę podczas nieobecności rodziców (przepraszam, mamo, musiałaś się dowiedzieć w ten sposób!).

W filmie Trish, grana przez Michele Michaels, uczennica ostatniej klasy liceum, postanawia zorganizować nieoczekiwany wieczór nocny ze swoimi najlepszymi przyjaciółkami. Psychopaci nie są jednak dopuszczeni! Zbiegły szaleniec z obsesją na punkcie wiertarek elektrycznych przeprowadza zamieszki w okolicy, doprowadzając wieczór do wirowania. Film i jego 100% przeróbka na Rotten Tomatoes powinny działać jako ostrzeżenie, aby zawsze starannie schować wszystkie wiertła i śrubokręty.

Teksańska masakra piłą mechaniczną

Pierwsi widzowie Teksańskiej masakry piłą mechaniczną mogą potwierdzić, jak przerażające było to oglądanie w tamtym czasie. To, co sprawia, że ​​ten film jest tak niesamowicie fascynujący, to zdolność Leatherface'a do wywoływania przerażenia bez użycia słów lub nawet najdrobniejszych ruchów. Samo przebywanie w jego pobliżu mnie denerwuje.

Fakt, że niektóre morderstwa w oryginalnej Teksańskiej masakrze piłą mechaniczną są oparte na rzeczywistych wydarzeniach, jest kolejnym niepokojącym aspektem filmu. Zabójstwa na ekranie i skórna maska ​​Leatherface'a są inspirowane zabójstwami w Wisconsin popełnionymi przez seryjnego mordercę Eda Geina w latach 1954-1957. Rzeczywistość w tej sytuacji jest równie dziwaczna, jeśli nie dziwniejsza niż fikcja.